Η… ενδεκάδα των ελλήνων πρωθυπουργών στον Λευκό Οίκο

Με αφορμή τη σημερινή επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον αμερικανό Πρόεδρο, ας θυμηθούμε τις 10 προηγούμενες επίσημες συναντήσεις έλληνα πρωθυπουργού και αμερικανού προέδρου. Πριν τη συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε με τη Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ Kristalina Georgieva και ανακοίνωσε ότι κλείνει το γραφείο του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

Δεκέμβριος 1946, Κωνσταντίνος Τσαλδάρης – Χάρι Τρούμαν

«O άνθρωπος που θεμελίωσε τη φιλοδυτική πολιτική της Ελλάδας», New York Times 15 Νοεμβρίου, 1970. Με αυτή τη φράση μετέδωσαν την είδηση του θανάτου του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη οι NYTimes, 24 χρόνια μετά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, για να συναντήσει τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. Την περίοδο που η υφήλιος προσπαθούσε να ξανασταθεί στα πόδια της μετά τον καταστροφικό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα σπαρασσόταν από έναν ανηλεή εμφύλιο πόλεμο, βουτηγμένη στη φτώχια και την ανέχεια. Ταυτόχρονα παρέμενε πεδίο συγκρούσεων μεταξύ Δυτικών και Κομμουνιστών, ώστε να χαραχθούν οι ζώνες επιρροής. Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, γνώριζε από τις αρχές του 1946 ότι η Μεγάλη Βρετανία βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση και δεν μπορούσε να συνδράμει πλέον οικονομικά αλλά και επιχειρησιακά στη σύγκρουση με τους Κομμουνιστές. Είχε φροντίσει η Βρετανική πλευρά να το καταστήσει απολύτως σαφές στην Ελληνική, καλώντας την να αναζητήσει οικονομική αρωγή από τις ΗΠΑ. Υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα βοηθούσε ώστε να γίνει αυτή η συνάντηση μεταξύ Τρούμαν και Τσαλδάρη. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αφήγηση του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη από το Αρχείο Χάρι Τρούμαν για εκείνη τη συνάντηση και όσα ακολούθησαν. Αυτά ακριβώς ήταν που καθόρισαν και τη σημασία της συνάντησης Τρουμαν-Τσαλδάρη, καθώς τρεις μήνες μετά, ο αμερικανός Πρόεδρος ανακοίνωνε την παροχή οικονομικής βοήθειας σε Ελλάδα και Τουρκία, το περιώνυμο Δόγμα Τρούμαν δηλαδή. Η πολιτική της «Συγκράτησης», δηλαδή της ανάσχεσης του Σοβιετικού κινδύνου είχε ξεκινήσει και μαζί της ο Ψυχρός Πόλεμος, ενώ έμπαινε και η πρώτη σπορά του μακαρθισμού, σε ό,τι αφορά το εσωτερικό των ΗΠΑ.

Απρίλιος, 1961, Κωνσταντίνος Καραμανλής – Τζον Φ. Κένεντι

Ο Τζον Κένεντι είχε αναλάβει πρόεδρος των ΗΠΑ στις αρχές του 1961. Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, ο τότε έλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής γίνεται ο πρώτος δυτικός ηγέτης που θα υποδεχθεί ο Κένεντι στον Λευκό Οίκο. Συνοδευόταν από την σύζυγό του, Αμαλία Καραμανλή-Κανελλοπούλου (Αμαλία Μεγαπάνου), ενώ τον Τύπο της εποχής είχε απασχολήσει ο άτυπος διαγκωνισμός κομψότητας μεταξύ των δύο πρώτων κυριών, της Αμαλίας Μεγαπάνου και της Τζάκι Κένεντι (μετέπειτα Ωνάση).

Η επίλυση του Κυπριακού με τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959 άνοιγε τον δρόμο για μία νέα εποχή στις σχέσεις της Ελλάδας με τους συμμάχους, ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ, που αποτελούσαν καίριο παράγοντα για την ίδια την επιβίωση της Ελλάδας μέσα στο ψυχροπολεμικό περιβάλλον. Το κυπριακό είχε δοκιμάσει τις σχέσεις της Ελλάδας με τους δυτικούς συμμάχους της, σε μια δύσκολη δεκαετία, αυτή των fifties όταν και η Ελλάδα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, βλέποντας παράλληλα τις αμυντικές της δαπάνες να διογκώνονται και την εξωτερική βοήθεια (κυρίως αμερικανική) να συρρικνώνεται. Αυτός εξάλλου ήταν και ο κεντρικός άξονας των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, «οικονομική βοήθεια». Η συγκυρία ήταν κακή, καθώς ο νεοεκλεγείς Κένεντι είχε ανακοινώσει την περικοπή της παροχής στρατιωτικής βοήθειας σε τρίτες χώρες, εξαγγέλλοντας την αντικατάστασή τους με αναπτυξιακά δάνεια. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, την ίδια χρονιά επιτύγχανε τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ και με τη συνοδεία του τότε Υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Αβέρωφ πραγματοποίησε επίσκεψη σε Καναδά και ΗΠΑ. Τρεις μέρες διήρκεσαν οι συναντήσεις της ελληνικής πλευράς με την αμερικανική, έγιναν «σε καλό κλίμα», ενώ εκφράστηκε και η ιδεολογική εγγύτητα των δύο χωρών ως προς τον Ψυχρό Πόλεμο, με αποκορύφωμα την ομιλία Καραμανλή στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων στις 18 Απριλίου 1961. Κατά την παραμονή του Κ. Καραμανλή στις ΗΠΑ εκδηλώθηκε η αποτυχημένη αμερικανική επιχείρηση στον Κόλπο των Χοίρων. Ο Ελληνας πρωθυπουργός, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τις ΗΠΑ, εξέφρασε την υποστήριξή του προς την Ουάσιγκτον, κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε έντονα στην Ελλάδα.

Μπορεί η συνάντηση αυτή να έτυχε μεγάλης προβολής από τα media και των δύο χωρών, αλλά τα αιτήματα της ελληνικής πλευράς δεν ικανοποιήθηκαν σε ό,τι αφορά την αμερικανική βοήθεια, δύο χρόνια αργότερα το κυπριακό αναθερμάνθηκε επικίνδυνα, η κυβέρνηση Καραμανλή έπεσε και ο σπόρος για τη στρατιωτική δικτατορία είχε ήδη φυτευτεί.

Ιούνιος 1964, Γεώργιος Παπανδρέου – Λίντον Τζόνσον

Πολιτική αναταραχή στο εσωτερικό της Ελλάδας με αιχμή το Κυπριακό, ένας νέος πρωθυπουργός, οι τουρκικές απειλές για την Κύπρο, το σχέδιο για την «Ενωση» και στις ΗΠΑ ένας υπηρεσιακός Πρόεδρος μετά τη δολοφονία Κένεντι. Αναβρασμός.

Ο καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευάνθης Χατζηβασιλείου γράφει για τη συνάντηση Γ. Παπαδρέου – Λ. Τζόνσον:

… «Ο Γεώργιος Παπανδρέου διείδε την πιθανότητα να χρησιμοποιήσει τις εντάσεις αυτές για να επιτύχει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Πολιτικός έμπειρος, γνώριζε ότι η χώρα δεν είχε τη δυνατότητα να συντρίψει στρατιωτικά την Τουρκία και να επιβάλει την Ενωση. Ηλπιζε, όμως, ότι θα ανάγκαζε τους Αμερικανούς να την επιβάλουν. Για τούτο, άλλωστε, η ελληνική πλευρά τόνιζε στην αμερικανική ότι, χωρίς την Ενωση, η Κύπρος θα μπορούσε να μετατραπεί σε «Κούβα της Μεσογείου». Η επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, στις 23-27 Ιουνίου 1964, τον έφερε πολύ κοντά στην επίτευξη του στόχου του. Κατά τη συνάντηση αυτή συμφωνήθηκε η διενέργεια μεσολάβησης από την αμερικανική πλευρά, μέσω του πρώην υπουργού Εξωτερικών Ντιν Ατσεσον, ο οποίος και υπέβαλε το ομώνυμο σχέδιο τον Αύγουστο.

Κάτι, όμως, δεν πήγε καλά με την επίσκεψη. Κατά τη διάρκειά της, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος ισχυρίστηκε ότι ο Γ. Παπανδρέου είχε υπερήφανα αντισταθεί σε «αμερικανική πίεση» για συνάντηση των πρωθυπουργών της Ελλάδας και της Τουρκίας, με οκτάστηλους … και προβλήθηκε ως έμπρακτη απόδειξη της «εθνικής» πολιτικής του, σε σύγκριση με την «υποτέλεια» της κυβέρνησης Καραμανλή. Από πολλούς θεωρήθηκε ότι η «αγέρωχη» στάση του Γ. Παπανδρέου έστρεψε τους Αμερικανούς εναντίον του και τους ώθησε, τελικά, να «σχεδιάσουν» την πτώση της κυβέρνησης της Ενώσεως Κέντρου. Ηταν ένα δείγμα της κυριαρχίας των θεωριών συνωμοσίας στην ελληνική πολιτική κουλτούρα.

Η «μαγική εικόνα» των συνομιλιών

Η έρευνα αποδίδει μια εικόνα διαφορετική. Στις συνομιλίες της Ουάσιγκτον οι Αμερικανοί δεν ζήτησαν συνάντηση Γ. Παπανδρέου-Ισμέτ Ινονού. Οι Αμερικανοί, και συγκεκριμένα ο υφυπουργός Εξωτερικών Τζορτζ Μπολ, είχαν πράγματι, στις αρχές του Ιουνίου, προτείνει συνάντηση πρωθυπουργών, αλλά η ελληνική πλευρά είχε – ορθώς– απορρίψει μια τέτοια προοπτική, με το επιχείρημα ότι εάν αποτύγχανε, οι επιπτώσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις θα ήταν ανεξέλεγκτες.

…

Η επιτυχία της εγχειρήσεως και ο θάνατος του ασθενούς

Ο πρόεδρος Τζόνσον δεν ήταν υπόδειγμα διπλωματικής κομψότητας: πολιτικός με τεράστια εμπειρία στα αμερικανικά κοινοβουλευτικά σώματα, ήταν πάντως άπειρος στο διεθνές πεδίο και είναι ζήτημα εάν υπήρξε και ένας μόνον ξένος ηγέτης που συναντήθηκε μαζί του και δεν αισθάνθηκε, αν όχι προσβεβλημένος, τουλάχιστον κάποια αμηχανία… Η σχετική διεθνής βιβλιογραφία είναι γεμάτη παρόμοιες επισημάνσεις.

Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου

Απρίλιος 1978, ανεπίσημη συνάντηση Κωνσταντίνου Καραμανλή- Τζίμι Κάρτερ

Η Ελλάδα βρίσκεται εκτός του στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ, για τέσσερα χρόνια, διαμαρτυρόμενη για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Στη συνάντηση, που είναι ανεπίσημη στους κήπους του Λευκού Οίκου, ο Καραμανλής διαμαρτύρεται για την άρση του εμπάργκο κατά της Τουρκίας, που σηματοδότησε μια ακόμα κούρσα εξοπλισμών στην περιοχή.

Η απογοήτευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή από τη στάση της κυβέρνησης Τζίμι Κάρτερ έναντι των ελληνικών θέσεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις το 1979 προκύπτει από τα αποχαρακτηρισμένα αρχεία της αμερικανικής κυβέρνησης για τις διμερείς σχέσεις των ΗΠΑ με την Ελλάδα την περίοδο 1977-80.

Συγκεκριμένα, έγγραφο της CIA τον Μάιο του 1979, από μυστικές πηγές, εμφανίζει τον Καραμανλή «αυξανόμενα αποκαρδιωμένο» από την «τρέχουσα στασιμότητα» στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.

Διαβάστε περισσότερο για το παρασκήνιο εκείνης της συνάντησης

Ιούλιος 1990, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης – Τζορτζ Μπους

Χρειάστηκε να περάσουν 26 χρόνια και μια δικτατορία αλλά και μια μακρά διακυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου για να επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο, έλληνας Πρωθυπουργός. Τον Ιούλιο του 1990 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφτασε στην Ουάσινγκτον μεταφέροντας στις αποσκευές του ένα νέο μεγάλο θέμα συζήτησης με τις ΗΠΑ. Κοντά στο Κυπριακό είχε έρθει και η ώρα του Μακεδονικού. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συνοδευόταν από τον Υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά, αλλά και από την κόρη του Ντόρα Μπακογιάννη, με την οποία μάλιστα φωτογραφήθηκαν, σπάζοντας και το σχετικό πρωτόκολλο.

Μπους και Μητσοτάκης είχαν ήδη φιλική, οικογενειακή σχέση, η οποία σφυρηλατήθηκε στη συνάντηση αυτή για να αναπτυχθεί τα επόμενα χρόνια και να οδηγήσει στην επίσκεψη του ζεύγους Τζορτζ και Μπάρμπαρα Μπους στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1991. Οι θητείες των δύο ανδρών συνέπεσαν στο μεγαλύτερο μέρος τους . Ήταν η εποχή της εισβολής του Ιράκ στο Κουβέιτ και της αποστολής αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή. Το κυπριακό ήταν σε μια εποχή ακινησίας, ενώ το νέο big issue ήταν το Μακεδονικό. Δείτε τι συζήτησαν Μπους και Μητσοτάκης σε εκείνη τη συνάντηση του 1990 για τα Σκόπια, σύμφωνα με πρόσφατα αποχαρακτηρισμένο διαβαθμισμένο έγγραφο της εποχής. Το έγγραφο αυτό, είναι απόσπασμα των πρακτικών της συζήτησης του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Αμερικανό Πρόεδρο στον Λευκό Οίκο το Νοέμβριο του 1992 και περιγράφει τον τρόπο που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έπεισε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζ. Μπους προκειμένου να καθυστερήσει η ένταξη των Σκοπίων στον ΟΗΕ, εφόσον δεν υποχωρούσαν στη χρήση του ονόματος «Μακεδονία».

Απρίλιος 1994, Ανδρέας Παπανδρέου – Μπιλ Κλίντον

Η επίσκεψη του Ανδρέα Παπανδρέου στις ΗΠΑ και η συνάντησή του με τον αμερικανό Πρόεδρο ήταν κάτι σαν «κάστρο» που έπεσε. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης μακράς πρωθυπουργικής θητείας Παπανδρέου, στη δεκαετία του ’80, η κατά σειρά ρεπουμπλικάνοι Πρόεδροι των ΗΠΑ δεν έδειχναν ιδιαίτερη ζέση να συναντήσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Χρειάστηκε να αναλάβει ο Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον, που παρότι υποδέχθηκε έναν καταβεβλημένο σωματικά Παπανδρέου, αργότερα δήλωνε εντυπωσιασμένος από «την απίστευτη οξυδέρκεια του νου που έκρυβε μέσα του αυτό το γηρασμένο σώμα».

Δείτε το ρεπορτάζ του MEGA εκείνης της εποχής από την επίσκεψη καθώς και από τη συνάντηση της Δήμητρας Παπανδρέου με τη Χίλαρι Κλίντον.

Δείτε και την τότε απευθείας μετάδοση του Antenna της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν Παπανδρέου και Κλίντον.

Απρίλιος 1996, Κώστας Σημίτης – Μπιλ Κλίντον

Λίγους μήνες πριν την επανεκλογή Κλίντον στην Προεδρία των ΗΠΑ και στη σκιά της κρίσης των Ιμίων που είχε προηγηθεί τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς και ενώ ο Κώστας Σημίτης ήταν πρωθυπουργός λίγων ημερών, έρχεται η επόμενη προσέγγιση ΗΠΑ-Ελλάδας. Ο Μπίλ Κλίντον μάλιστα έγινε ο πρώτος αμερικανός πρόεδρος που υποδέχεται και δεύτερο έλληνα πρωθυπουργό και μάλιστα κατά τη διάρκεια της ίδιας θητείας.

Θυμίζουμε ότι ο κατά την κορύφωση της κρίσης των Ιμίων, ο Κώστας Σημίτης είχε ζητήσει την άμεση παρέμβαση των ΗΠΑ ενώ είχε ευχαριστήσει προσωπικά τον Μπιλ Κλίντον για τους χειρισμούς του, από το βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου. Εννοείται ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις κυριάρχησαν στις επαφές.

Ιανουάριος 2002, Κώστας Σημίτης – Τζορτζ Μπους ο νεότερος

Είχε έρθει η ώρα της δεύτερης επίσκεψης του Κώστα Σημίτη στον Λευκό Οίκο, αυτή τη φορά με οικοδεσπότη τον Τζορτζ Μπους το νεότερο. Είχαν περάσει μόλις 4 μήνες από το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, ο κόσμος γύριζε σελίδα και ο έλληνας πρωθυπουργός μετέφερε στις αποσκευές του ένα μπλουζάκι με το λογότυπο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας αλλά και μερικά ευρώ! Ηταν ο πρώτος ευρωπαίος ηγέτης που επισκέφθηκε τις ΗΠΑ μετά την αλλαγή του ευρωπαϊκού νομισματος. Στην ατζέντα της συνάντησης, για μια ακόμη φορά το Κυπριακό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και η τρομοκρατία, οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ και η κατάσταση στα Βαλκάνια.

Μάιος 2005, Κώστας Καραμανλής – Τζορτζ Μπους

Τρία χρόνια μετά τη συνάντηση με τον Κώστα Σημίτη, ο Τζορτζ Μπους υποδέχεται τον Κώστα Καραμανλή. Είχε μόλις απορριφθεί το σχέδιο Ανάν και το ζέον θέμα του ελληνισμού έμοιαζε να λιμνάζει για μια ακόμα φορά. Και όλα αυτά ενώ είχε ήδη αρχίσει ο Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας. Κοντά σε αυτά τέθηκε και το Σκοπιανό και η γενικότερη κατάσταση στα Βαλκάνια, ενώ ο αμερικανός Πρόεδρος δεν παρέλειψε να συγχαρεί τον έλληνα πρωθυπουργό για την άρτια διοργάνωση των Ολυμπιακών του 2004.

Μάιος 2010, Γιώργος Παπανδρέου – Μπαράκ Ομπάμα

Στην πενταετία που μεσολάβησε από το 2005 ο πλανήτης βρέθηκε στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης από το 2007-2008. Και είχε έρθει και η σειρά της Ελλάδας. Μπορεί ο έλληνας πρωθυπουργός να ανακοίνωσε την απλούστευση των διαδικασιών έκδοσης βίζα, αλλά το μείζον ερώτημα που ετίθετο στον Γιώργο Παπανδρέου ήταν αν είχε ζητήσει οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Δεν θα περάσει παρά λίγος καιρός μέχρι το Καστελόριζο και τη μεγάλη περιπέτεια της χώρας με τους δανεισμούς, την αδυναμία διαχείρισης από τις ελληνικές κυβερνήσεις, τη χρεωκοπία.

Αύγουστος 2013, Αντώνης Σαμαράς – Μπάρακ Ομπάμα

Στη δεύτερη θητεία Ομπάμα και μετά από μια τριετία πολύ σοβαρών κοινωνικών και κυβερνητικών αναταράξεων ήρθε η σειρά του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος είχε μόλις αρχίσει να παίζει το χαρτί του Success Story, παρότι είχαν προηγηθεί οι ευρωεκλογές που σήμαναν την τελική ευθεία της έλευσης ΣΥΡΙΖΑ. Η κρίση είναι ακόμα το πρώτο θέμα της ατζέντας, όμως σιγά σιγά επιστρέφουν η Κύπρος, το ευρύτερο περιβάλλον στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Ο έλληνας πρωθυπουργός βρέθηκε στη γνώριμη θέση πολλών προκατόχων του και διαδόχων του, να ακούει πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Ερχόταν όμως η «πρώτη φορά αριστερά».

Οκτώβριος 2017, Αλέξης Τσίπρας-Ντόναλντ Τραμπ

Ο δέκατος πρωθυπουργός που πέρασε το κατώφλι του Λευκού Οίκου ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, στις 17 Οκτωβρίου του 2017. Ο αμερικανός Πρόεδρος είχε κλείσει δέκα μήνες στη θέση του και είχε βρεθεί αρκετές φορές στη θέση να συναντάται με ηγέτες που πριν την εκλογή του είχαν εκφραστεί με πολύ αρνητικά λόγια ακόμα και για το ενδεχόμενο να κερδίσει τις Προεδρικές εκλογές. Ένας από αυτούς ήταν και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος πριν την ανάδειξη Τραμπ, απευχόταν ένα τέτοιο ενδεχόμενο εκφράζοντας, δημοσίως, την ελπίδα ότι δεν θα συνέβαινε ένα τέτοιο μεγάλο κακό (“I hope we will not face this evil”). Ηταν αυτονόητο ότι οι δημοσιογράφοι θα ρωτούσαν γι’ αυτό και τους δύο ηγέτες. Ο μεν Τραμπ, που σε προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις ήταν έκδηλα εκνευρισμένος, στην προκειμένη περίπτωση απάντησε χιουμοριστικά με τη φράση «Μακάρι να το ήξερα πριν την ομιλία μου», καθώς είχε ήδη εκφραστεί με πολύ θερμά λόγια για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και είχε καλωσορίσει εγκάρδια τον πρώτο δυτικό ηγέτη που τον επισκέφθηκε χωρίς γραβάτα. Η αμηχανία του έλληνα πρωθυπουργού αντιθέτως, ήταν εμφανής και η απάντησή του ενδεικτική: «Η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος που αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός αλλά είναι για καλό. Να σας διαβεβαιώσω ότι η συνάντηση ήταν γόνιμη, δεν αισθάνθηκα ότι απειλούμαι…». Πέρα από αυτή την αμήχανη στιγμή ο Τραμπ επαίνεσε την Ελλάδα καθώς είναι μια από τις χώρες που δίνει το 2% του ΑΕΠ της ως εισφορά στο ΝΑΤΟ, αλλά και για την προσπάθεια που κατέβαλαν οι πολίτες της να ξεπεράσουν την κρίση, ενώ ανακοίνωσε ότι η διοίκησή του θα βοηθούσε την Ελλάδα για την αναβάθμιση του στόλου των μαχητικών F16. Η μόνιμη επωδός του έλληνα πρωθυπουργού ήταν ένα γενικό προσκλητήριο για επενδύσεις στην Ελλάδα «που βγαίνει από την κρίση μετά από 7 σκληρά χρόνια», και αφού είχε χρεωκοπήσει το καλοκαίρι του 2015, ενώ η σταθερή απάντηση που έπαιρνε στις συναντήσεις του, μεταξύ αυτών και με την τότε Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, ήταν οι έπαινοι για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο ελληνικός λαός.