Ο Ντίνο Τζόφ θεωρείται ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες και κατά λογική επέκταση, παίκτες ποδοσφαίρου όλων των εποχών. Δεν είναι τόσο οι τίτλοι και οι βραβεύσεις που έχει κατακτήσει, αφού θα πρέπει κάποιος να συμπεριλάβει στον απολογισμό του το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κατακτήθηκαν.

Στην εποχή μας η αθλητική πληρότητα των ποδοσφαιριστών είναι τέτοια που ο Τζόφ και οι της εποχής του παίκτες δεν θα ήταν ικανοί ούτε να τους παρακολουθούν, ποσό μάλλον να τους ανταγωνίζονται.

Όμως υπάρχουν παράγοντες – και με αυτούς προσπαθούμε κάθε φορά να αναμετρηθούμε – που ξεπερνούν την ιστορική συγκυρία. Παράγοντες που είναι διαχρονικοί. Στην κοινότοπη ερώτηση δημοσιογράφου ποιος είναι ο καλύτερος αγώνας που έχει κάνει, ο Τζοφ απάντησε: “Αυτό στον οποίο δεν έχω πέσει κάτω ούτε μία φορά ”.

Η υπερβολή καταδεικνύει το λογικό όριο των ικανοτήτων ενός τερματοφύλακα και την ουσία της θέσεως που υπερασπίζεται. Πρέπει να καθοδηγεί την άμυνα του με τέτοιο τρόπο ώστε να αποκλείσει την απειλή προς την εστία του. Υπενθυμίζω ότι στο ποδόσφαιρο νικά αυτός που βάζει γκολ, δηλαδή παραβιάζει με την μπάλα την τελική γραμμή της αντιπάλου περιοχής εντός ενός παραλληλογράμμου πλάτους 7,32 μέτρων και ύψους 2,44 που ορίζεται από μεταλλικούς δοκούς στην μέση της μικρής πλευράς ενός γηπέδου που για διεθνείς αγώνες έχει ελάχιστη διαστάση 64 μέτρα· η μεγάλη πλευρά είναι κατ’ελάχιστο 100 μέτρα.

Όταν βρεθείς κάτω από τα γκολπόστ απορείς πώς μπαίνουν τόσα λίγα γκολ σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα· φαντάζουν τεράστια ακόμα κι εάν απλώς αναλογιστεί κάποιος ότι η όψη μίας συνηθισμένης αστικής οικίας είναι 10 μέτρα και το ύφος ενός εσωτερικού χώρους της είναι 2,50 μέτρα. Η πιό σημαντική θέση στο παιχνίδι είναι αυτή τού τερματοφύλακα. Από αυτόν ξεκινάει και σε αυτόν καταλήγει κάθε ενέργεια.

Εάν θέλεις να συστήσεις μία αξιοπρεπή ομάδα πρέπει να ξεκινήσεις από τον παίκτη που χρησιμοποιεί τα χέρια σ’ ένα παιχνίδι που παίζεται με τα πόδια.

            Δέκα λεπτά πριν από την έναρξη του αγώνα Ειρήνη Πετρουπόλεως – Πατήσια στις 13 Απριλίου 2024 στο γήπεδο Αλκυών, ο δεύτερος τη τάξει τερματοφύλακας της ομάδας των Πατησίων δήλωσε αδυναμία να αγωνιστεί λόγω ενοχλήσεων από τραυματισμό που είχε υποστεί στο ντέρμπι της, προηγουμένης, 20ης αγωνιστικής ημέρας με το Μαρούσι.

Ο πρώτος τερματοφύλακας μετά το από της 17ης αγωνιστικής παιχνίδι με τα Ιλίσια 2004 είχε αποχωρήσει από την ομάδα. Τον δηλώντα αδυναμία να αγωνιστεί, αντικατέστησε ένας δεκαεξάχρονος παίκτης που η μοναδική εμπειρία και ικανότητα του ήταν η καλή του πρόθεση να αγωνιστεί στην θέση που, εδώ που τα λέμε, κανείς δεν προτιμά να αγωνίζεται γιατί ακριβώς δεν είναι, κυριολεκτικώς μιλώντας, ποδοσφαιρική.

Το παιχνίδι ήταν κρίσιμο μόνο για την φιλοξενούμενη ομάδα. Έπρεπε να κερδίσει για να διεκδικήσει την πρώτη θέση και την άνοδο στην Β’ κατηγορία Αθηνών. Η γηπεδούχος ομάδα ήταν στην αδιάφορη βαθμολογικά, έβδομη θέση. Εξάλλου από την ηλικιακή σύνθεση της ομάδας και την νοοτροπία της φαίνεται πως ενδιαφέρεται περισσότερο για την διατήρηση των ακαδημιών της παρά για την διεκδίκηση μιας ανόδου. Δηλαδή η παρουσία της ομάδας στο πρωτάθλημα αποσκοπεί στην πρακτική άσκηση των φερέλπιδων νεαρών ποδοσφαιριστών παρά στην συστηματική προσπάθεια ανταγωνισμού.

 

Σε αυτή την λογική, αλλά ακόμα πιό συστηματικά, φαίνεται να κινείται και η ομάδα του Αίμου Πετρουπόλεως, η οποία θα αγωνιζόταν την επομένη ημέρα, Κυριακή, στο γήπεδο των Ιλισίων 2004 στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς των γηπεδούχων και πρωτοπόρων της βαθμολογία· τα Πατήσια υπολείποντο τριών βαθμών των Ιλισίων και ενός αγώνα, oπότε, σε περίπτωση ισαρίθμων νικών, οι δύο ομάδες θα πήγαιναν σε μπαράζ σε ουδέτερο γήπεδο.

Και οι δύο ομάδες της Πετρουπολέως (αν και ο Αίμος έχει έδρα στην Αγία Βαρβάρα) έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό μία περιρρέουσα ηθική ανωτερότητα των φιλάθλων τους που είναι κυρίως οι οικογένειες των νεαρών παικτών.

Ειδικότερα, οι, της Ειρήνης, φίλαθλοι είναι οι πολυπληθέστεροι του ομίλου τους. Οι παρευρισκόμενοι φίλοι των Πατησίων στο πιό κρίσιμο, κατά σειρά, παιχνίδι της χρονιάς ήταν ακριβώς τρεις. Μαζί με μία συμπαθούσα, τρεις και μισή. 

Αυτού του τύπου οι φίλαθλοι όπως των γηπεδούχων, δεν εμπλέκονται στην αγωνία της νίκης που συνοδεύεται από εκνευρισμούς, θεωρίες συνωμοσιών, ύφανση σεναρίων, δολοπλοκίες και άλλους συναφείς ψυχολογικούς και φυσικούς παράγοντες. Τοποθετούν τους εαυτούς τους σε ένα βάθρο αγνότητος και αποστάσεως από τα εγκόσμια.

Βέβαια, στην συντριπτική νίκη με 4-1 επί των, κατά τεκμήριο ανωτέρων, Πατησίων λύθηκαν τα μάγια της εγκράτειας που φέρνει ή αδοκίμαστη ανωτερότητα και οι θριαμβευτικές εκδηλώσεις ξεπέρασαν τον πραγματικό παράγοντα που έφερε τη νίκη.

Ο τερματοφύλακας των Πατησίων ήταν ωσεί παρών, όχι από αδιαφορία αλλά από άγνοια, που με την σειρά της διέλυσε κάθε αγωνιστικό σχέδιο. Όλα παραδόθηκαν στην παράλογη αντιστροφή των ρόλων που φυσικά ήταν αδύνατον να λειτουργήσει. Αντί ο τερματοφύλακας να οδηγεί τους παίκτες, οι ποδοσφαιριστές έπρεπε να προστατεύσουν τον φύλακά τους.

Η μπάλλα δεν έπρεπε να φτάσει στην αμυντική περιοχή των Πατησίων για να έχουν κάποιες ελπίδες να φύγουν με ελπίδες για την συνέχεια. Ακόμα και αν ο προπονητής είχε δώσει τις αντίστοιχες οδηγίες ήταν ανέφικτο να πραγματοποιηθούν. Ο κόσμος είχε γυρίσει ανάποδα.

Σε αυτή την ειδική συνθήκη, που αμφιβάλλω ότι οι φίλαθλοι της Ειρήνης μπήκαν στον κόπο να καταλάβουν – αποστασιοποιημένοι από οποιαδήποτε συνέπεια που επιβάλλει η διατήρηση της συνεχείας μιας προσπάθειας αφού γι’αυτούς κάθε παιχνίδι είναι ένα είδος συμμετοχής και πρακτικής άνευ άλλου σκοπού –  παίχτηκε ο αγώνας και στην συνέχεια το πρωτάθλημα που τελικά κατέκτησαν με τη νίκη τους επί του Αίμου τα Ιλίσια 2004 με σκορ 2-3 την επομένη μέρα.

Αφού, όμως, καρδιοχτύπησαν για ένα ημίχρονο στο οποίο οι φιλοξενούμενοι είχαν προηγηθεί με 2-1 γκολ, υπό τις επευφημίες μιας μικρής ομάδας οπαδών-συγγενών-φίλων, που φυσικά απολάμβαναν την ηθική τους ανωτερότητα για την επιτυχή παρουσία των “πιτσιρικάδων” τους που αγωνίζονται πάνω και πέρα από την φθορά του ανταγωνισμού.

Αξιοσημείωτο γεγονός ήταν η οικειοθελής αντικατάσταση του τερματοφύλακα των Ιλισίων ο οποίος φάνηκε υπεύθυνος για το ένα γκολ που δέχτηκε.

            Την 22η αγωνιστική ημέρα ( 20 και 21 Απριλίου 2024) ολοκληρώνονται οι αγώνες του Γ2 Ομίλου της ΕΠΣΑ. Στην πολύ πιθανή νίκη του Αμαρουσίου επί του Παραδείσου Αμαρουσίου που έχει πετύχει όλη την χρονιά μόνο μία νίκη επί της Ειρήνης Πετρουπόλεως (προσιδιάζει σε πλοκή κινηματογραφικού έργου, εάν αναλογιστεί κάποιος ότι πέτυχαν την μοναδική τους νίκη επί της ομάδας που έβαλε 4 γκολ στην ομάδα με την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος πριν από την 21η αγωνιστική), και ανεξαρτήτως του αποτελέσματος του αγώνα Πατήσια – Χαλκηδονικός θα έχουμε ένα ντέρμπι στο μπαράζ ανάμεσα στις δύο ομάδες, στην έδρα του Αμαρουσίου για την δεύτερη θέση που οδηγεί στην Β’ κατηγορία του Ερασιτεχνικού. Το Σάββατο του Λαζάρου στις 17:00 στο γήπεδο του Αμαρουσίου. Υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσαν να υπάρξουν δύο Αναστάσεις;