Ένα από τα πολλά «σενάρια» της παραπληροφόρησης εκ μέρους των ρωσικών κύκλων αναφέρει πως η Ουκρανία χρησιμοποίησε τις συμφωνίες του Μινσκ για να επανεξοπλιστεί και κατόπιν να επιτεθεί στις ρωσόφωνες περιοχές του Ντονμπάς. Ας δούμε τι ισχύει σχετικά με αυτό, καθώς πρόκειται για ένα «επιχείρημα» που «έπεσε στο τραπέζι» της σκληρής αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο χωρών αρκετές φορές.
Τι υποστηρίζει το Κρεμλίνο
Η Ρωσία προσπάθησε να καταλήξει σε συμφωνία για το Ντονμπάς με την Ουκρανία. Οι συμφωνίες του Μινσκ προέβλεπαν μεγάλο βαθμό αυτονομίας για τις ανατολικές περιοχές, παραμένοντας στην επικράτεια του ουκρανικού κράτους, του οποίου η ουδετερότητα θα ήταν πλέον δεδομένη. Οι συμφωνίες αυτές δεν τηρήθηκαν ποτέ από το Κίεβο, το οποίο συνέχισε να επιτίθεται και να επανεξοπλίζεται.
Τι απαντά το Κίεβο
Επαναλαμβανόμενη αφήγηση παραπληροφόρησης υπέρ του Κρεμλίνου σχετικά με την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, προσπαθώντας ενεργά να νομιμοποιήσει τις στρατιωτικές ενέργειες της Ρωσίας. Αυτή η αφήγηση ισχυρίζεται ότι η Δύση και η Ουκρανία είναι υπεύθυνες για τον πόλεμο, επειδή το Κίεβο δεν εφάρμοσε τις συμφωνίες του Μινσκ.
Συνάντηση ηγετών για τις συμφωνίες του Μινσκ
Πώς έχουν τα πράγματα…
Πριν από την εισβολή, η Ρωσία ήταν συμβαλλόμενο μέρος των συμφωνιών του Μινσκ και τα επίσημα εκείνα έγγραφα είναι τα πιο πρόσφατα χρονολογικά, στα οποία η Ρωσία επιβεβαίωσε με την υπογραφή της την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Ωστόσο, δεν είχε εκπληρώσει από την πλευρά της την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ. Η ρωσική πλευρά και οι πληρεξούσιοί της δεν είχαν εφαρμόσει κατάπαυση του πυρός, δεν είχαν αποσύρει όλα τα βαρέα όπλα, δεν είχαν προχωρήσει σε ανταλλαγή πολιτικών κρατουμένων και δεν είχαν διασφαλίσει την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας βάσει ενός διεθνούς μηχανισμού. Αντιθέτως, η Ρωσία ενίσχυε τους παράνομους ένοπλους σχηματισμούς στην ανατολική Ουκρανία.
Το καθεστώς Πούτιν δεν επέτρεψε επίσης την απρόσκοπτη πρόσβαση στους παρατηρητές της Ειδικής Αποστολής Παρακολούθησης του ΟΑΣΕ, μεταξύ άλλων στα σύνορα Ουκρανίας-Ρωσίας, όπου η (πολύ περιορισμένη) αποστολή παρακολούθησης διακόπηκε λόγω ρωσικού βέτο το καλοκαίρι του 2021.
Χωρίς την πλήρη κατάπαυση του πυρός, την απόσυρση των βαρέων όπλων, καθώς και την άδεια για την πλήρη πρόσβαση σε όλα τα εδάφη της αποστολής παρακολούθησης του ΟΑΣΕ, ήταν πολύ δύσκολο να συζητηθεί η εφαρμογή των πολιτικών μερών του Μινσκ ΙΙ. Παρά ταύτα, η Ουκρανία εφάρμοσε όσα περισσότερα από τα συμφωνηθέντα στο Μινσκ μπορούσαν λογικά να γίνουν. Πέρασε και παρέτεινε με ανανεώσεις τη νομοθεσία για το ειδικό καθεστώς και την αμνηστία (2014). Στη συνέχεια προετοίμασε σχέδιο νόμου για τις τοπικές εκλογές. Η Ουκρανία ψήφισε συνταγματικές τροποποιήσεις για να παράσχει μεγαλύτερη αυτονομία στα εδάφη που βρίσκονται πλέον εκτός του ελέγχου της (2015).
Δέκα σχεδόν χρόνια μετά τις αμφιλεγόμενες συμφωνίες του Μινσκ, η παραπληροφόρηση γύρω από αυτές ακόμη συνεχίζεται: Ήταν προσπάθεια να κερδίσει χρόνο η Ουκρανία, η Δύση ενθάρρυνε το Κίεβο να μην εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ, το Κίεβο αρνήθηκε να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ και διεξήγαγε γενοκτονία στο Ντονμπάς, η Ρωσία εξαπέλυσε στρατιωτική επίθεση επειδή η Ουκρανία δεν εφάρμοσε τη συμφωνία του Μινσκ, η Γαλλία και η Γερμανία απέτυχαν να ενθαρρύνουν την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ από την Ουκρανία.
Aφήνοντας στην άκρη τις φήμες που για τους δικούς του λόγους διαδίδει το καθεστώς Πούτιν, αυτό που μπορούμε να πούμε είναι πως οι δύο συμφωνίες στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας (η πρώτη Ιούλιος – Αύγουστος 2014, η δεύτερη Σεπτέμβριος 2015) δημιούργησαν ένα αδιέξοδο, το οποίο ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα που μπορούσαν να επιτύχουν σε εκείνες τις περιστάσεις τα δύο αντιμαχόμενα μέρη, καθώς μειώθηκε σημαντικά η ένταση των συγκρούσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ταυτόχρονα όμως, κανένας δεν έμεινε ικανοποιημένος.
