H κοινή γνώμη της Αυστρίας, αλλά και της Ευρώπης, έχει συγκλονιστεί από τις αποκαλύψεις των δύο μεγάλων ειδησεογραφικών οργανισμών της Γερμανίας, Der Spiegel και Sueddeutsche Zeitung, σχετικά με τις επαφές του αυστριακού αντικαγκελάριου Χάιντς- Κρίστιαν Στράχε και τις “προσφορές” εκ μέρους του κρατικών συμβάσεων σε ανιψιά Ρώσου ολιγάρχη με αντάλλαγμα πολιτική υποστήριξη στις παραμονές των εκλογών. Ηυπόθεση αυτή ωστόσο φαίνεται πως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Διάφορες ομάδες ερευνητικής δημοσιογραφίας, όπως η Bellingcat και η ρωσική Insider, έχουν ασχοληθεί επισταμένως με την προσπάθεια του Κρεμλίνου να διευρύνει, αφενός, την επιρροή του σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και αφετέρου, να ενισχύσει τις δυνάμεις εκείνες που προγραμματικά θέλουν να προκαλούν προβλήματα στη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Η εν λόγω πολιτική απορρέει από το βασικό γεωπολιτικό και στρατιωτικό δόγμα της Ρωσίας, το γνωστό ως Δόγμα Γκεράσιμοφ (από το όνομα του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων), το οποίο προκρίνει τις επιχειρήσεις ψυχολογικού επηρεασμού στα μετόπισθεν του αντιπάλου, με στόχο την αμφισβήτηση των αρχών της δυτικής δημοκρατίας, την ενίσχυση ακραίων συντηρητικών και εθνικιστικών κομμάτων, καθώς επίσης και ιερών καθιδρυμάτων που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό αν όχι με εχθρότητα, κάθε τι που προέρχεται από τον δυτικό πολιτισμό.
Από το 2014 χρονολογείται η έναρξη των εντατικών επιχειρήσεων των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου της Ρωσίας κατά της Δύσης. Η αλλαγή στο γεωπολιτικό δόγμα της Ρωσίας, επισήμως έγινε δημόσια με την ομιλίας του Βλαντίμιρ Πούτιν το 2008 στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο και λίγο αργότερα ακολούθησε ο σύντομος ρωσο-γεωργιανός πόλεμος, με τη λήξη του οποίου η Ρωσία προσάρτησε, ουσιαστικά ολόκληρες περιοχές, όπως την Νότια Οσετία και την Απχαζία στον Βόρειο Καύκασο.
Το επόμενο επεισόδιο στην κλιμάκωση της αντιπαράθεσης, ήταν η επιχείρηση των στρατευμάτων της Ρωσικής Στρατιωτικής Κατασκοπίας με στόχο την προσάρτηση της Κριμαίας. Το Κρεμλίνο αν και στην αρχή απέρριπτε κάθε αιτίαση πως πρόκειται για άντρες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, ένα χρόνο αργότερα το επιβεβαίωσε με τρόπο επίσημο και πανηγυρικό, όταν σε μία συνέντευξή του ο Βλαντίμιρ Πούτιν όχι μόνο το παραδέχτηκε, αλλά και εξιστόρησε τη δική του εκδοχή για τη λήψη της σχετικής απόφασης (η συνέντευξη εδώ).
Από την άνοιξη του 2014 και μετά, έχουμε μία διεύρυνση του γεωγραφικού χώρου στον οποίο, σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές έρευνες της Bellingcat και του ρωσικού Insider, πραγματοποιούνται οι επιχειρήσεις υπονόμευσης στις χώρες εκείνες όπου υπάρχουν δυνάμεις πρόθυμες να ενισχύσουν τις προσπάθειες του Κρεμλίνου για αποδυνάμωση εκ των έσω του βασικού του αντιπάλου, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Από τις πρώτες χώρες όπου αναπτύχθηκαν επιχειρήσεις παρόμοιου τύπου, ήταν η Βοσνία Ερζεγοβίνη, όπου τον Οκτώβριο του 2014, δηλαδή την παραμονή των εκλογών, μεταφέρθηκε μία ολόκληρη ομάδα Κοζάκων υπό την κάλυψη συγκροτήματος λαϊκών χορών. Η δημοσιογραφική έρευνα αποκάλυψε πως επικεφαλής της ομάδας αυτής ήταν ο Νικολάι Ντιάκονοφ, επιχειρησιακό στέλεχος των ομάδων που έδρασαν στην Κριμαία λίγους μήνες νωρίτερα, ο οποίος για τη δράση του είχε τιμηθεί με την απονομή τιμητικής σπάθας από τον ίδιο τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Η επίσημη κάλυψη της συγκεκριμένης ομάδας ήταν η συμμετοχή στους εορτασμούς για τα 100 χρόνια από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, μόνο που δεν εμφανίστηκε σε καμία εκδήλωση να χορέψει.
Ποιο όμως μπορεί να ήταν το ρωσικό ενδιαφέρον για τις εκλογές σε αυτή τη δημοκρατία; Εν γένει, οι εκλογές στα υπόλοιπα τμήμα της χώρας ήταν αδιάφορες για τη Ρωσία, την οποία ενδιέφερε αποκλειστικά η τύχη του σέρβου εθνικιστή Μίλοραντ Ντόντικ. Λίγους μήνες πριν ο Ντόντικ είχε συναντηθεί με τον Πούτιν, ο οποίος τον διαβεβαίωσε για την υποστήριξή του. Κατά τη διάρκεια εκείνης της επίσημης επίσκεψης, ο Ντόντικ, εκπροσωπώντας μόνο ένα μέρος της Δημοκρατίας Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με την άγνοια της κεντρικής κυβέρνησης της χώρας, υπέγραψε συμφωνία με τη κρατική ρωσική εταιρεία Rosneft σχετικά με την ένταξη της περιοχής του στον αγωγό South stream. Ο Ντόντικ, από την άλλη πλευρά δήλωσε την απόλυτή υποστήριξή του στη Ρωσία. Είχαν προηγηθεί διάφορες δημοσκοπήσεις, στις οποίες ο Ντόντικ είχε περίπου ίσες ευκαιρίες να εκλεγεί και να νικήσει τον αντίπαλό του Ογκνέν Ταντίτς, ο οποίος ήταν διαπρύσιος εχθρός του αυτονομιστικού κινήματος των Σέρβων στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Την ημέρα των εκλογών, στις 12 Οκτωβρίου 2014 ο Ντόντικ είχε μυστική συνάντηση με τον Ρώσο ολιγάρχη Κωνσταντίν Μαλοφέγιεφ, ο οποίος θεωρείται από τις δυτικές κυβερνήσεις ως ένας εκ των πρωτεργατών της «Κριμαϊκής επιχείρησης» και για το λόγο αυτό το όνομά του ήταν από τα πρώτα που περιλήφθηκαν στη λίστα των κυρώσεων.
Το πραξικόπημα στο Μαυροβούνιο
Μία αλληλουχία γεγονότων, τα οποία συνδέονται με την είσοδο των Κοζάκων στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, οδήγησαν στο αποτυχημένο πραξικόπημα τον Οκτώβριο του 2015 στο Μαυροβούνιο, στο οποίο αναφερθήκαμε σε προηγούμενο σημείωμα.
Το όνομα του Ρώσου ολιγάρχη έχει απασχολήσει και την ελληνική κοινή γνώμη πριν από μερικά χρόνια, και συγκεκριμένα το 2015, όταν η δημοσιογραφική έρευνα έφερε στο φως την επίσκεψη ενός Έλληνα πολιτικού, με πολυπληθή συνοδεία πολιτικών, δημοσιογράφων και καλλιτεχνών και πτήση ιδιωτικού αεροπλάνου σε ένα γάμο στη Ρωσία. Τότε, ευρωπαϊκές εφημερίδες όπως η Financial Times και η Die Zeit είχαν κατηγορήσει την Ελλάδα πως έχει πιαστεί στα δίχτυα της ρωσικής επιρροής. Οι σχετικές πληροφορίες και ο κατάλογος των καλεσμένων διέρρευσαν στο διαδίκτυο, προκαλώντας την εύλογη ανησυχία της κοινής γνώμης.
Το ίδρυμα του Κωνσταντίν Μαλοφέγιεφ «Άγιος Βασίλειος» ήταν εκείνο που χρηματοδότησε την «επίσκεψη» των Κοζάκων στη σερβική δημοκρατία της Βοσνίας Ερζεγοβίνης και μάλιστα, με δική του πρωτοβουλία δόθηκαν στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες από τη συνάντηση με τον Ντόντικ, σε μία προσπάθεια επίδειξης δύναμης προς τον τοπικό πληθυσμό.
Οι δημοσιογραφικές έρευνες έφεραν στο φως τις σχέσεις που έχει αναπτύξει ο Μαλοφέγιεφ με διάφορα ακροδεξιά κόμματα και ομάδες στη Δυτική Ευρώπη, δικαιολογώντας έτσι τον χαρακτηρισμό «Μαύρη Διεθνής».
Η διαρροή της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας κάποιου Γκεόρκι Γκαβρίς, μέλους του ακροδεξιού κινήματος «Ευρασία» του αμφιλεγόμενου Αλεξάντρ Ντούνκιν, προκάλεσε σοκ στην ρωσική αλλά και ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Ο Γκεόργκι Γκαβρίς έζησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα και βοηθούσε τον Ντούγκιν το διάστημα 2012 – 2013 να αποκτήσει σχέσεις με διάφορες συνομωσιολογικές, αντιδυτικές, αντιαμερικανικές ιστοσελίδες και ομάδες. Στα μέσα του 2013 ο Γκαβρίς επιστρέφει στην Μόσχα, την εποχή δηλαδή της προσέγγισης των Μαλοφέγιεφ και Ντούνκιν. Αυτοί του αναθέτουν την αποστολή να αναζητήσει και να βρει «έμπιστους» ανθρώπους, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Μία ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ότι την εποχή εκείνη, σε πολλά έντυπα και ιστοσελίδες της Ρωσίας που απηχούν τις απόψεις της σκληροπυρηνικής πλευράς, δημοσιεύτηκαν συνεντεύξεις αντιευρωπαϊκών και αντιδυτικών πολιτικών από τα άκρα του ελληνικού πολιτικού φάσματος, δηλαδή της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς. Να θυμίσουμε πως το σχετικό βίντεο με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής και του συμβούλου του πρωθυπουργού Σαμαρά, Μπαλτάκου, δημοσιεύτηκε σε ιστοσελίδες συμφερόντων του Μαλοφέγιεφ. Ο κατάλογος των «εκδρομέων» εδώ
Μεταξύ των συνεργατών του Μαλοφέγιεφ στη Δυτική Ευρώπη είναι ο Αλεξάντρ Τρουμπετσκόι, απόγονος Ρώσων εμιγκρέδων πρώτης γενιάς, ο οποίος όμως ως επιχειρηματίας συνεργάστηκε αρμονικά με το σοβιετικό καθεστώς επί δεκαετίες, πράγμα που θα ήταν αδύνατο χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της ΚΑ.ΓΚΕ.ΜΠΕ. Ένας άλλος συνεργάτης του Ρώσου ολιγάρχη φέρεται πως είναι ο Ίγκορ Στσεγκολιόφ, πρώην επιχειρηματίας, νυν σύμβουλος του Βλαντίμιρ Πούτιν και ένας από τους πρώτους ενάντια στους οποίους ασκήθηκαν κυρώσεις από τη Δύση. Στον κατάλογο των συνεργατών του Μαλοφέγιεφ, φιγουράρουν επίσης τα ονόματα του αρχιμανδρίτη Τύχων Σεβκουνόφ, για τον οποίο λένε πως είναι ο πνευματικός πατέρας του Ρώσου προέδρου.
Σύμφωνα με μία κατάσταση «φίλων του Αλεξάντρ Τρουμπετσκόι» ο εν λόγω πρίγκιπας στρατολογεί στη Γαλλία ακροδεξιούς πολιτικούς που τάσσονται υπέρ των θέσεων της Ρωσίας και ανάμεσα σε αυτούς αναφέρονται οι Τιερί Μαριανί, Μωρίς Λερουά, Πασκάλ Τεράς, Ιβ Ποσό ντι Μπόργκο. Μισέλ Βουαζέν, Κριστιάν Μπατάι, Νικολά Ντιούικ, Φιλίπ Μενέ. Κλοντ Γκοασγκέν. Ζαν Πολ Ντιουμπρέ, ζερόν Λαμπέρ, Πατρίς Βερσέρ, Ζαν Πολ Μπακέ, Αλέν Μαρσό και άλλοι.
Ο Αλεξάντρ Ουσόφσκι και οι «δεξιές παρέες» του
Ο 48χρονος Λευκορώσος Αλεξάντρ Ουσόφσκι, σπούδαζε ιστορία και έμαθα πολωνικά και τσεχικά. Αφού δοκίμασε τις δυνάμεις του στο χώρο των επιχειρήσεων, όπου απέτυχε παταγωδώς, πέρασε στο χώρο της λογοτεχνίας, όπου και εκεί δεν γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία.
Το 2007 όμως είχε μία εντατική ηλεκτρονική αλληλογραφία με τα μέλη της Εθνικοσοσιαλιστικής Εταιρείας Ντμίτρι Ρουμιάντσεφ, Μαξίμ Μπαζίλιεγ και άλλους. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλές του επιστολές ξεκινούσαν με το γνωστό «Χάιλ Χίτλερ». Το 2007 η νεοναζιστική αυτή ομάδα διέπραξε 27 δολοφονίες, τα μέλη της συνελήφθησαν και ο Μπαζίλιεφ αυτοκτόνησε ( ; ) στη φυλακή.
Ο Ουσόφσκι είχε αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις με πολλά ευρωπαϊκά νεοναζιστικά κόμματα. Έτσι, όταν κλήθηκε παρέδωσε όλες του τις επαφές στον Μαλοφέγιεφ. Ιδιαίτερη δράση ανέπτυξε στην Πολωνία, όπου συνεργάζεται με το ακροδεξιό κόμμα OWP και στη Σλοβακία με το κόμμα Ľudová strana Naše Slovensko.
Εκπρόσωπος του Μαλοφέγιεφ στην αλληλογραφία του με τις ομάδες και τα κόμματα της άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη, είναι η γενική διευθύντρια του τηλεοπτικού σταθμού “Τσαργκραντ” (Βασιλεύουσα) και “επικεφαλής της Πανεθνικής Ένωσης Γενετικής Ασφάλειας” (!) Γιλένα Σαροΐκινα. Διαβάζοντας την αλληλογραφία αυτή διαπιστώνουμε πως πρόκειται για εντολές πραγματοποίησης «δράσεων», «εκδηλώσεων», «παρεμβάσεων», με βάση ένα σχετικό τιμοκατάλογο, ανάλογα με τη χώρα, την περιοχή, τον «δυναμισμό» των δράσεων και το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Είναι χαρακτηριστικό ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, στο οποίο αναφέρεται πως το συνολικό κόστος για τις «δράσεις» στην ανατολική Ευρώπη για ένα διάστημα, ήταν της τάξεως των 96.250 ευρώ, εκ των οποίων η αμοιβή του επικεφαλής ήταν 1000 ευρώ μηνιαίας, ενώ δαπανήθηκαν άλλα 4.000 ευρώ στον χώρο του ηλεκτρονικού τύπου, υπονοώντας αμοιβές «φίλιων» ιστοσελίδων, δημοσιογράφων, κ.λπ.
Η Γιλένα Σαροΐκινα δήλωσε πως ούτε αυτή, ούτε ο Κωνσταντίν Μαλοφέγιεφ έχουν «την παραμικρή σχέση με δράσεις στην Ανατολική Ευρώπη». Ωστόσο, ο Ουσόφσκι, σε συνέντευξή του δήλωσε πως έλαβε οικονομική βοήθεια από τον Μαλοφέγιεφ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου του 2014 και στη συνέχεια μία φορά τον ενίσχυσε ένας βοηθός του Ρώσου ολιγάρχη. Ακολούθως, βοηθούσε τους ομοϊδεάτες του με δικά του χρήματα, καθώς επίσης και με μικρά ποσά που του δίνουν διάφορα πρόσωπα, χωρίς να τα κατονομάζει.
Η Μαύρη Διεθνής
Τον Μάιο του 2014, δύο μήνες μετά τα γεγονότα της Κριμαίας και ενώ κλιμακωνόταν η ένταση στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας, στη Βιέννη, με χρηματοδότηση του Μαλοφέγιεφ, πραγματοποιήθηκε μία «διάσκεψη» διαφόρων προσωπικοτήτων που θα μπορούσαν να ασκήσουν επιρροή υπέρ του Κρεμλίνου.
Στη διάσκεψη αυτή συμμετείχαν οι Μαριόν Μαρεσόλ Λεπέν, εγγονή του Ζαν Μαρί Λεπέν, ο εκπρόσωπος του Κόμματος Ελευθερίας Χανς Κρίστιαν Στράχε, ο αρχηγός των βουλγάρων ριζοσπαστών εθνικιστών Βόλεν Σίντεροφ και άλλοι. Εκεί ο Ντούγκιν διατύπωσε την προσέγγισή του, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει «να επιδιωχθεί η δημιουργία μίας φιλορωσικής πέμπτης φάλαγγας από εκπροσώπους της διανόησης, οι οποίοι θέλουν, όπως και εμείς, να ενισχύσουν την εθνική ταυτότητα. Έτσι θα καταφέρουμε να κατακτήσουμε την Ευρώπη και τους κατοίκους της, για να ενωθούν μαζί μας». Αυτή ήταν η περιγραφή που έδωσε ο ιταλός δημοσιογράφος της La Republica Αντόνιο Τρακούνι, στον οποίο ανήκει και ο χαρακτηρισμός «Μαύρη Διεθνής».
Από την αλληλογραφία του Γκάβρις πάντως, μαθαίνουμε πως πραγματοποιήθηκε μία ακόμη εκδήλωση με θέμα «Ρωσία, Ουκρανία, Νοβορωσία: παγκόσμια προβλήματα και προκλήσεις». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στη Γιάλτα της Κριμαίας, με βασικούς ομιλητές τους Ντούγκιν, Προχάνοφ και Μοζγκοβόι, ενώ μεταξύ των ξένων «συνέδρων» ήταν δύο βουλευτές της Λιθουανίας, ρωσικής καταγωγής, οι Νικολάι Καμπανόφ και Βίκτωρ Γιάκοβλεφ, η ευρωβουλευτής της Λιθουανίας Τατιάνα Ζντάκοκ, ο ευρωβουλευτής της Εσθονίας Γιαν Τουμ, ο βουλευτής της Εσθονίας Μιχαήλ Σταλνούχιν, ο ευρωβουλευτής της Πολωνίας Γιάνους Κορβίν-Μίκκε, ο βέλγος βουλευτής Φρανκ Κρελέιμαν, ο ηγέτης του ιταλικού νεοφασιστικούς κόμματος “Νέα Δύναμη” Ρομπέρτο Φιόρε, ο πρώην ευρωβουλευτής Τζουζέπε Κιέζε κ.α.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι συνεργάτες του Μαλοφέγιεφ, ανακαλύπτουν και άλλους πρόθυμους, όπως ο υφηγητής του Πανεπιστημίου του Χελσίνσκι Γιόχαν Μπέκμαν, ο οποίος δηλώνει «ακτιβιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και δίνει συνεντεύξεις ως «επίσημος εκπρόσωπος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντανιέσκ» στη Φιλανδία. Ανάλογη είναι η περίπτωση της Αλεξάνδρας Φαμπρίς, η οποία έχει διπλή υπηκοότητα των ΗΠΑ και της Αργεντινής και είναι αρθρογράφος στις ιστοσελίδες του Μαλοφέγιεφ στο εξωτερικό.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στο ακροδεξιό, εθνικιστικό κίνημα της Σερβίας με την ονομασία «Ντβέρι» (Πύλες), το οποίο οργάνωσε εκδηλώσεις λατρείες στο πρόσωπο του Πούτιν, κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του τελευταίου στη Σερβία.
Η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία και την Τσεχία, είναι οι μοναδικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις οποίες με τη μορφή πολιτιστικού συλλόγου, έχουν ανοίξει «Γραφεία Αντιπροσωπείας» της αυτοαποκαλούμενη «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέσκ». Στην τελετή των εγκαινίων του ελληνικού γραφείου παρέστη ο αρχηγός της Λ.Α.Ε., Παναγιώτης Λαφαζάνης, γεγονός που φωτίστηκε επαρκώς και με επισημότητα από τον προσκείμενο παραταξιακό ηλεκτρονικό τύπο.
Στις αντίστοιχες τελετές όμως της Ιταλίας τόσο στη Βερόνα και στο Τορίνο, έντονη ήταν η παρουσία εκπροσώπων ακροδεξιών κομμάτων, μέλη των οποίων βρίσκονται υπό δικαστική διερεύνηση για συμμετοχή στις στρατιωτικές συγκρούσεις στην Ανατολική Ουκρανία.
Στην Τσεχία, πάλι, σάλο έχουν προκαλέσει δύο γεγονότα. Το πρώτο έχει σχέση με την καταδίκη πρώην Τσέχου στρατιώτη, ο οποίος καταδικάστηκε για συμμετοχή στις πολεμικές συγκρούσεις με την πλευρά των Ρώσων αυτονομιστών στην Ανατολική Ουκρανία, και το δεύτερο, με την επίσκεψη του κομμουνιστή βουλευτή της Βοημίας-Μοραβίας στο Ντανιέσκ, κατά τη διάρκεια της οποίας ακούστηκε ο εθνικός ύμνος της χώρας, πράγμα που ανάγκασε το τσεχικό ΥΠΕΞ να καταδικάσει το περιστατικό.
Επιπλέον, στη χώρα μας, το τελευταίο διάστημα είναι έντονη η δραστηριοποίηση περιθωριακών «κομμάτων» και «κινημάτων», ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, με καθαρά φιλορωσικές θέσεις και άδηλους οικονομικούς πόρους. Η δραστηριότητα αυτών των κομμάτων, σε συνδυασμό με διάφορους εθνικοτοπικούς και αθλητικούς συλλόγους, καθώς επίσης και την υποστήριξη ορισμένων ιεραρχών, έχει καταγραφεί σε διάφορα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου. Ωστόσο, παραμένει ακόμη άγνωστο το πως χρηματοδοτούνται όλες αυτές οι εκδηλώσεις, οι γιορτές, στα φεστιβάλ, οι εκδρομές τουριστικού θεολογικού ενδιαφέροντος. Τέλος, ένα θέμα που χρήζει περαιτέρω διερεύνησης είναι η «θρησκευτική διείσδυση» (κάποιοι μιλούν για «εισπήδηση») σε διάφορες περιοχές της χώρας με την ανέγερση ναών και των απαραίτητων πολιτιστικών ιδρυμάτων.
Έντονη και έκδηλη είναι η ανησυχία της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης για πιθανές παρεμβάσεις στο δρόμο προς τις Ευρωεκλογές, με στόχο την ενίσχυση των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων και την πρόκληση ρηγμάτων στην ευρωπαϊκή πολιτική. Αυτό όμως θα το διαπιστώσουμε σύντομα και θα επανέλθουμε.
