Η ανοιξιάτικη ποδοσφαιρική περίοδος διακρίνεται για τους αγώνες κατατάξεως ή μπαράζ ή playoffs ή play out. Διεξάγονται σε όλες τις κατηγορίες: τις δύο καθαρώς επαγγελματικές, την ημιεπαγγελματική τρίτη εθνική και τις αμιγώς ερασιτεχνικές κατηγορίες.

Ο τρόπος διεξαγωγής είναι τόσο πολύπλοκος που χρειάζεται μεγάλη συγκέντρωση, μνήμη και υπολογιστική ικανότητα για να τον παρακολουθήσεις.

Στην Α’ ερασιτεχνική κατηγορία Αθηνών, που περιλαμβάνει δύο ομίλους, η 12η ομάδα του πρώτου παίζει μπαράζ για τον υποβιβασμό, με παράταση και πέναλτι εάν χρειαστεί, με την αντίστοιχη του δευτέρου. Το ίδιο ισχύει για τις ομάδες που είχαν κατακτήσει την 13η θέση στους αντίστοιχους ομίλους.

Στην Γ’ ερασιτεχνική κατηγορία των τεσσάρων ομίλων αθλοθετούνται αγώνες κατάταξης ανάμεσα στην πρώτη και την τέταρτη ομάδα της κανονικής περιόδου, καθώς και ανάμεσα στην δεύτερη και την τρίτη με την προϋπόθεση και στις δύο περιπτώσεις η μεταξύ αυτών διαφορά να είναι μέχρι και 4 βαθμοί. Οι προηγηθέντες στην βαθμολογία ομάδες αγωνίζονται στην έδρα τους και προκρίνονται με δύο αποτελέσματα, Τη νίκη και την ισοπαλία.

Πώς καθορίζονται οι γηπεδούχες ομάδες στην περίπτωση ισοβαθμίας στην κανονική περίοδο; Εξαρτάται από τα μεταξύ τους αποτελέσματα. Γηπεδούχος ορίζεται η ομάδα με τα καλύτερα αποτελέσματα.

Εάν είναι όμοια τότε αγωνίζονται σε ουδέτερο γήπεδο και ο αγώνας μπαράζ περιλαμβάνει παράταση και πέναλτι στην περίπτωση που ο ενενηντάλεπτος αγώνας και η παράταση λήξουν σε ισόπαλο αποτέλεσμα.

Εάν έχετε αντέξει μέχρι εδώ και δεν έχετε ζαλιστεί, ίσως παρακολουθήσετε τη συνέχεια. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Μπορώ να σκεφτώ μερικούς λόγους.

Οι ιθύνοντες παράγοντες του ποδοσφαίρου πονηρεμένοι από τα στημένα, όχι απαραιτήτως παρανόμως,  αποτελέσματα των πρωτοπόρων με υποδεέστερες ομάδες στις τελευταίες αγωνιστικές των πρωταθλημάτων που εξασφάλιζαν την κατάταξη τους λόγω διαφοράς τερμάτων αποφάσισαν, ορθώς, να διακόψουν αυτού του είδους τις ευκολίες.

Οπωσδήποτε οι αγώνες μπαράζ σε αδύναμα πρωταθλήματα, όπως το ελληνικό, ανανεώνουν το ενδιαφέρον των φιλάθλων και κατ’επέκταση αναζωπυρώνουν τις στοιχηματικές δραστηριότητές τους, προς συμφέρον όλης της κοινωνίας που έχει εθιστεί στην αναζήτηση εύκολου χρήματος.

Στην Premier League, την πρώτη κατηγορία της Αγγλίας, δεν συμμερίζονται τέτοιες απόψεις γιατί οι δυναμικότητα όλων των ομάδων εγγυάται το ενδιαφέρον κάθε αγώνα. Όμως, κρίνοντας από το σύστημα μπαράζ των ερασιτεχνικών κατηγοριών όπου δεν διακυβεύονται σοβαρά ή σε έκταση στοιχήματα, ο πιό κρίσιμος λόγος φαίνεται να είναι η διαφαινόμενη ένταση που συνοδεύει τις νοκ άουτ συναντήσεις, οι οποίες μοιάζουν περισσότερο με πυγμαχικούς αγώνες επιδιώκοντας την συγκίνηση ενός συμπυκνωμένου χρόνου όπου οι αντίπαλοι δεν έχουν την πολυτέλεια να επανορθώσουν.

Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει σε έναν και μόνο αγώνα. Η ικανότητα δεν κρίνεται στην διάρκεια αλλά στην στιγμή. Και η στιγμή, πάντα, περιέχει ένταση, έξαψη και τύχη ενώ ο αγωνιζόμενος απεργάζεται κάθε είδους τακτικές, όχι απαραιτήτως καθαρές, για να πετύχει τον σκοπό του. Οπότε το ενδιαφέρον πολλαπλασιάζεται.

Ο αγώνας χωρίς αύριο μένει εντυπωμένος στην μνήμη και επαναλαμβάνονται με ευκολία και έπαρση οι ιδιαίτερες στιγμές του σε μία μεταγενέστερη συζήτηση των παρευρισκομένων σε αυτόν. “Ήμουν και εγώ εκεί” μπορεί να καυχηθεί ο θεατής και να απολαύσει το μερίδιο της παρουσίας του στο εξέχoν συμβάν.

Δεν είναι τυχαίο ότι στους συνηθισμένους κυριακάτικους αγώνες των ερασιτεχνικών κατηγοριών οι σταθεροί φίλαθλοι μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού ενώ στους αγώνες μπαράζ οι κερκίδες των μικρών δημοτικών γηπέδων γεμίζουν, ενίοτε με οπαδούς που αντιγράφουν τις συνήθειες των συνδέσμων μεγάλων ομάδων έστω και εάν οι ενέργειες τους μοιάζουν με παρωδία αυτών.

Στον αγώνα μπαράζ Αμαρουσίου – Πατησίων το γήπεδο της Πεύκης είχε κατακλυστεί από κόσμο ενώ εμφανίστηκαν οπαδοί της μιας συναντήσεως εκτοξεύοντας συνθήματα και κρατώντας βεγγαλικά. Στο αντίστοιχο κρίσιμο παιχνίδι της κανονικής περιόδου με τα Ιλίσια 2004 οι φίλαθλοι του Αμαρουσίου “δεν γέμιζαν ταξί” όπως ευφυώς περιγράφει η πάλαι ποτέ ποδοσφαιρική φράση.

Είμαστε μπροστά σε ένα κακέκτυπο συμπεριφοράς που αντανακλά την αδυναμία μας ως κοινωνία να σταθούμε με κριτικό τρόπο απέναντι στην εικόνα του εαυτού μας ή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ενός παγκοσμιωμένου μεταμοντέρνου κόσμου  οδηγεί σε μία εικόνα εαυτού που βασίζεται στην τυχαιότητα και στην ένταση;

Φαίνεται ότι στην περίπτωση μας έχουμε μία ταύτιση των ερωτημάτων και της απαντήσεως. Συλλογικά διακρίνεται μία αδυναμία αντιστάσεως που ταιριάζει σαν γάντι σε έναν τέτοιο κόσμο. Η ρευστότητα μας ως κοινωνίας και ατόμων, μία εικόνα που έλκει την καταγωγή της από τον πολυμήχανο Οδυσσέα, είναι αρκετά ταιριαστή στην ρευστή ταυτότητα ενός “δυτικού” υποκειμένου που αναποδράστως αναζητά στήριγμα στην ένταση: Ζήσε την στιγμή, Άδραξε την μέρα, Εδώ και Τώρα, Έχε την εμπειρία, Απόλαυσε το ταξίδι. Αμέτρητες είναι οι παρόμοιες εκφράσεις της καθημερινότητας μας.

Υπό αυτές τις συνθήκες ποιος θα μπορούσε να περιγράψει με ενάργεια την πορεία μιας ομάδας και τελικώς το νόημα μιας αγωνιστικής περιόδου αφού αδυνατεί να παρακολουθήσει με σταθερότητα και αφοσίωση την αγωνιστική περίοδο;

Τα Πατήσια δεν έχασαν την άνοδο στην δεύτερη κατηγορία της ΕΠΣΑ στον αγώνα μπαράζ αλλά από την έλλειψη τερματοφύλακα στην προτελευταία αγωνιστική που έπαιξαν με την Ειρήνη Πετρουπόλεως και έχασαν με 4-1 σε έναν αγώνα που υπό οποιαδήποτε άλλη συνθήκη θα είχαν διεκδικήσει με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας και κατ’επέκταση θα είχαν εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας.  Τον αγώνα εκείνο είχαν παρακολουθήσει “τρεισήμισι” φίλαθλοι της ομάδας των Πατησίων.

Δεν χρειάζεται να παίξει ο “επαγγελματίας” Παναθηναϊκός ένα μίνι πρωτάθλημα μετά το τέλος της σεζόν για να συνειδητοποιήσουμε ότι η ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας αντιστοιχεί στην περίοδο των παγετώνων. Ίσως, για την πρώτη εθνική κατηγορία  που -το λιγότερο από ξιπασιά- ονομάζεται Super League, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει, κατά την προσφιλή συνήθειά μας να κρυβόμαστε από τον εαυτό μας, ότι “όλα γίνονται για το στοίχημα”. Όμως στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα γιατί γίνονται μπαράζ;

Παρεμπιπτόντως για την άνοδο στην Γ’ Εθνική Κατηγορία μετά το πέρας και της Β’ ερασιτεχνικής κατηγορίας θα συναγωνιστούν σε αγώνες κατάταξης οι 53 πρωταθλήτριες ομάδες των τοπικών κατηγοριών όλης της επικράτειας, οι οποίες θα χωριστούν σε επτά ή οκτώ ομίλους για να ανέβουν οι τρείς από κάθε όμιλο. Συγχωρέστε μου κάποιο λάθος στην δαιδαλώδη εικόνα αυτής της σπαζοκεφαλιάς των υπολογισμών των αγώνων μπαράζ, ομίλων, κατατάξεων και άλλων συναφών όρων.

Εξάλλου μικρή σημασία έχουν οι προϋποθέσεις και οι κανόνες διεξαγωγής. Σημασία έχει να βγούμε από την ρουτίνα της καθημερινότητας βυθιζόμενοι σε μία καθημερινή ρουτίνα μοναδικών, απίστευτων, ιστορικών στιγμών.

 Ο Αγώνας Μαρούσι – Πατήσια: 0-0, Κυριακή 28-04-2024

 

Το γήπεδο στην Πεύκη ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Πρωτόγνωρο για αγώνα της τρίτης κατηγορίας του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος Αθηνών, που σημειωτέον είναι το πιο αξιόμαχο της επικράτειας. Η συνάντηση ήταν… νοκ άουτ.

Το Μαρούσι με ισοπαλία και νίκη θα εξασφάλιζε την άνοδο στην Β΄κατηγορία, τα Πατήσια μόνο με νίκη. Ως ήταν αναμενόμενο οι ομάδες παρουσιάστηκαν με σφιχτές άμυνες και προσεκτικές κινήσεις. Στα πρώτα λεπτά το Μαρούσι είχε κάθετο δοκάρι σε μία φάση διάρκειας, σε σουτ έξω από την περιοχή. Πιθανώς να ελέγχεται για οφσάιντ ένας παίκτης του.

Μετά από λίγο τα Πατήσια με τον κεντρικό επιθετικό του απάντησε με σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή, στο οριζόντιο δοκάρι. Ήταν οι μοναδικές σπουδαίες φάσεις ενός δύσκολου και κλειστού παιχνιδιού που διακρίθηκε για την υπεροχή της ομάδας των Πατησίων.

Οι παίκτες και ο προπονητής επιβραβεύθηκαν με επιφωνήματα θαυμασμού από την εξέδρα αρκετές φορές για την περίτεχνη ανάπτυξη που είχαν εντός του αγωνιστικού χώρου. Γεγονός αρκετά ασυνήθιστο, το οποίο χαίρει ιδιαίτερης μνείας γιατί φανερώνει την ασυνείδητη τάση των ανθρώπων προς το καλό και το ωραίο.

Στον διάλογο “Φαίδρο” του Πλάτωνα που διαδραματίζεται στις όχθες του Ιλισού ποταμού, κάπου στο σημερινό Παναθηναϊκό Στάδιο, και πραγματεύεται την έννοια του Αγαθού και της Ψυχής υπάρχει μία χαρακτηριστική φράση του Σωκράτη: “Και τι είναι καλό, Φαίδρε, και τι δεν είναι καλό, χρειάζεται να ζητήσουμε από κάποιον να μας τα πει αυτά;”.

Τα Πατήσια, καθ’όλη την διάρκεια της περιόδου προσπάθησαν με επιτυχία να παίξουν καλό και ωραίο ποδόσφαιρο. Επιβραβεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο από τους φιλάθλους του Αμαρουσίου που ενήργησαν ως ζωντανά παραδείγματα της ανθρώπινης πορείας προς τα άνω, προς τον ιδεατό και άφθαρτο κόσμο του Αγαθού,  όπως θα προσδοκούσε ο σπουδαίος έλληνας φιλόσοφος.

Ατυχίες, αμέλεια, έλλειψη πόρων ή κακές επιλογές στέρησαν την άνοδο στην φετινή περίοδο, την οποία εξασφάλισαν, κατά τεκμήριο, άξια οι ομάδες των Ιλισίων και του Αμαρουσίου. Την επόμενη σεζόν προσδοκούμε τα επιφωνήματα θαυμασμού για το “καλό” και “αγαθό” να ακούγονται σταθερά και συνεχώς.