Η Φινλανδία δεν μπορεί να πιεστεί από τους μετανάστες. Εκτός κι αν μας προδώσουν…τα νεύρα μας
“Η επιχείρηση της Ρωσίας στα ανατολικά σύνορα της Φινλανδίας είναι μια τυπική υβριδική επιχείρηση, που χτυπά σε ένα αδύναμο σημείο. Με την κατανόηση των στόχων της επιχείρησης, είναι δυνατόν να αφαιρέσουμε τη δύναμη από αυτή την επιχείρηση.
Αυτό που συμβαίνει τώρα στα σύνορα Φινλανδίας-Ρωσίας είναι βγαλμένο κατευθείαν από το εγχειρίδιο μιας υβριδικής επιχείρησης.
Υβριδική σε αυτό το πλαίσιο σημαίνει μια επιχείρηση που χρησιμοποιεί ένα ευρύ φάσμα εχθρικών ενεργειών. Τουλάχιστον από το 2014, η Ρωσία διεξάγει τον μυστικό της πόλεμο κατά των δημοκρατικών χωρών. Τα μέσα που έχει χρησιμοποιήσει κυμαίνονται από την παρέμβαση στην πληροφόρηση έως τις δολοφονίες και από τη διαφθορά έως τη στρατολόγηση πρακτόρων επιρροής. Τέτοιες ενέργειες έχουν συνήθως ως στόχο να παραμείνουν είτε μυστικές είτε κάτω από το όριο της αντίδρασης.
Τώρα ο στόχος είναι η ενότητα της φινλανδικής κοινωνίας.
Η τρέχουσα επιχείρηση εκμεταλλεύεται τις έντονες διαιρέσεις στο φινλανδικό κλίμα της κοινής γνώμης και της κομματικής πολιτικής. Η συζήτηση σχετικά με την κατάσταση στα σύνορα πρόκειται να κατευθυνθεί στη μετανάστευση – αντί να επικεντρωθεί στη Ρωσία.
Η μετανάστευση αποτελεί εδώ και χρόνια κεντρικό θέμα των ρωσικών “ενημερωτικών” εκστρατειών στη Φινλανδία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το αντίστοιχο θέμα, το οποίο έχει προκαλέσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντιπαράθεση, ήταν η φυλή. Οι Φινλανδοί εκείνοι που προωθούν δημοσίως τα ρωσικά συμφέροντα είναι επίσης πολύ αντι-μεταναστευτικοί εδώ και χρόνια.
Η στρατηγική της γείτονος φαίνεται να λειτουργεί σε κάποιο βαθμό. Η κατάσταση έχει ενεργοποιήσει τους αυτοαποκαλούμενους πατριωτικούς φωνακλάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτοί υποδαυλίζουν το μίσος και τη δυσπιστία της φινλανδικής κοινωνίας, κάτι που οι ενέργειες του Πούτιν έχουν ως στόχο να δημιουργήσουν.
Είναι ήδη εμφανές ότι η δημόσια συζήτηση ζωγραφίζει μια εικόνα εσωτερικού εχθρού για όσους έχουν πιο μετριοπαθείς απόψεις για την κατάσταση. Ακόμα και η άρνηση να αποανθρωποποιηθούν οι Ρώσοι ή οι αιτούντες άσυλο που χρησιμοποιούνται ως όπλα από το ρωσικό κράτος, φαίνεται να είναι υπερβολική για κάποιους.
Ο φόβος και το μίσος που εξαπολύεται λειτουργεί επίσης σύμφωνα με τους ρωσικούς στόχους με τέτοιο τρόπο ώστε οι Φινλανδοί να μπορούν δικαιολογημένα να κατηγορηθούν ταυτόχρονα για απανθρωπιά και υποκίνηση του αντιρωσισμού.
Ορισμένα από τα έντονα συναισθήματα που προκάλεσε η επιχείρηση προέρχονται επίσης από την κατάφωρη διγλωσσία της Ρωσίας. Αποτελεί συχνά μέρος της πολιτικής της Ρωσίας το γεγονός ότι, ενώ η ίδια παραβιάζει κατάφωρα νόμους και συνθήκες, απαιτεί ξεδιάντροπα τη συμμόρφωση με αυτούς από τους άλλους την ίδια στιγμή.
Το ρωσικό κράτος δεν ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη ζωή, παρόλο που χρησιμοποιεί συνεχώς τα ανθρώπινα δικαιώματα στην προπαγάνδα του. Αν η Φινλανδία δέχεται ανθρώπους, η Ρωσία επωφελείται. Αν όσοι προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα αφήνονται να υποφέρουν και να πεθάνουν, η Ρωσία επωφελείται ακόμη και τότε. Όταν η άλλη πλευρά παίζει χωρίς κανόνες, επιδιώκοντας να μας βλάψει, δεν υπάρχει πραγματική στρατηγική νίκης για τη Φινλανδία.
Προκειμένου να αρνηθούν την ευθύνη και την ενοχή για μια υβριδική επιχείρηση, χρησιμοποιούνται συχνά εξωτερικοί παράγοντες. Η χρήση μη κρατικών φορέων σε αυτή την περίπτωση σημαίνει εταιρείες, όπως εταιρείες μεταφορών, αλλά και το οργανωμένο έγκλημα. Οι αρχές ενεργούν προς υποστήριξη των διακινητών ανθρώπων, μεταξύ άλλων εξαναγκάζοντας τους ανθρώπους να μετακινηθούν και ανοίγοντας τα σύνορα.
Στη Ρωσία του Πούτιν, το κράτος έχει τη δύναμη να εξαναγκάσει οποιονδήποτε παράγοντα, από το δικαστικό σώμα μέχρι την εγκληματική ομάδα, να συμμετάσχει σε μια τέτοια επιχείρηση.
Ή, ίσως ακόμη πιο βολικά, να δώσει σε κάποιον την ευκαιρία να επωφεληθεί οικονομικά από το στήσιμο.
Εν μέσω της ανησυχίας τους, οι Φινλανδοί θα πρέπει να θυμούνται ότι για να κάνει πραγματική ζημιά, η Ρωσία θα πρέπει να μετακινήσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Υπάρχουν πράγματι εκατομμύρια μετανάστες χωρίς χαρτιά στη Ρωσία, αλλά με τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού που προκλήθηκαν από τον πόλεμο, είναι και αυτοί απαραίτητοι. Και αν η ρωσική επιχείρηση γινόταν μαζική, θα αυξανόταν και το κόστος της επιχείρησης για τη Ρωσία: τότε η ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα αναγκάζονταν να προβούν σε αντίποινα.
Άλλωστε, ακόμη και αν χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα, δεν θα είχαμε πραγματικό πρόβλημα. Η Φινλανδία είναι προετοιμασμένη για αυτό το σενάριο και οι μηχανισμοί είναι έτοιμοι να το αντιμετωπίσουν. Επιπλέον, ο γενικός χειμώνας των συνόρων έρχεται σε βοήθεια και, ελπίζουμε, ότι θα κλείσει το τμήμα των συνόρων χωρίς δρόμους το συντομότερο δυνατό.
Αλλά αυτό που μπορεί να αποτύχει είναι να διατηρήσει κανείς την ψυχραιμία του. Αν αυτή η “ένοπλη” μετανάστευση διαταράξει την εσωτερική πολιτική της Φινλανδίας ή προκαλέσει αναταραχές, η Ρωσία θα έχει κερδίσει.
Η μετριοπαθής, σταθερή και νόμιμη δράση είναι τώρα η καλύτερη απάντηση. Το κράτος δικαίου δεν πρέπει να καταρρεύσει. Δεν γνωρίζουμε τι κρύβεται πίσω από αυτό που συμβαίνει στα σύνορά μας. Γνωρίζουμε όμως ότι κάτι παρόμοιο είναι πιθανό να συμβεί στο μέλλον. Όσο η Ρωσία έχει ένα καθεστώς σαν το σημερινό.”
Στον ρωσικό ιστότοπο Fontanka.ru δημοσιεύθηκε ρεπορτάζ του Ρώσου δημοσιογράφου Denis Lebedev απόσπασμα του οποίου μεταφράζουμε εδώ. Ολόκληρο το ρεπορτάζ μεταφρασμένο στα ελληνικά μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
[…]Οι Φινλανδοί αξιωματούχοι εξήγησαν ότι για όλα φταίει η απότομη εισροή παράνομων μεταναστών. “Τι είναι αυτή η ανοησία;” – ήταν το πρώτο πράγμα που “ήρθε στη γλώσσα”. Αλλά στη συνέχεια τα τοπικά μέσα ενημέρωσης άρχισαν να δημοσιεύουν φωτογραφίες από τα σημεία ελέγχου, στις οποίες φαίνονταν ξεκάθαρα δεκάδες άνθρωποι με χαρακτηριστική μη γηγενή εμφάνιση της Αγίας Πετρούπολης. Έτσι, η “Fontanka” αποφάσισε να το ελέγξει. Κυρίως, από πού ήρθαν ξαφνικά όλοι αυτοί σε τόσο μεγάλο αριθμό.
Τα φινλανδικά μέσα ενημέρωσης εξετάζουν ήδη λεπτομερώς το θέμα. Έχουν μιλήσει με πρόσφυγες που περνούν τα σύνορα σε μικρές ομάδες και καταλήγουν σε κέντρα προσωρινής κράτησης για να υποβάλουν αίτηση ασύλου. Οι Σύροι και οι Ιρακινοί λένε ότι φτάνουν από την πατρίδα τους με αεροπλάνο στη Μόσχα, από εκεί στην Αγία Πετρούπολη και στη συνέχεια στο Βίμποργκ. Εκεί αγοράζουν ποδήλατα (τιμές από 3 έως 10 χιλιάδες) – τα πουλάνε κάπου στον αυτοκινητόδρομο απευθείας από την καρότσα ενός φορτηγού. Φτάνουν στα σύνορα με πούλμαν και εκεί παίρνουν ένα ποδήλατο.
Φινλανδοί δημοσιογράφοι βρήκαν επίσης αγγελίες στα αραβικά σε κοινωνικά δίκτυα (τα οποία απαγορεύονται στη Ρωσία) που προσφέρουν τη διοργάνωση ενός τέτοιου ταξιδιού. Κρίνοντας από τα στιγμιότυπα που δημοσιεύονται, το κόστος είναι 2.000-5.000 ευρώ. Δεν είναι ακόμη σαφές ποιος τα διοργανώνει. Ωστόσο, οι διαφημίσεις περιγράφουν την απλότητα και την προσβασιμότητα και, κυρίως, την κερδοφορία ενός τέτοιου ταξιδιού, σε σύγκριση με τις επικίνδυνες διαδρομές με πιο παραδοσιακά πλοία στη Μεσόγειο Θάλασσα[…]
