Η Χίλαρι Κλίντον, δεν αποτελούσε την ιδανική επιλογή για Πρόεδρος των ΗΠΑ. Όταν όμως μπήκε στο κάδρο της τελικής αναμέτρησης έχοντας στο πλευρό της τον Ντόναλντ Τραμπ, τα δεδομένα άλλαξαν μιας και συχνά οι τελικές επιλογές είναι αποτέλεσμα σύγκρισης, ιδιαίτερα στην πολιτική. Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της λοιπόν, επισκίασαν τον αντίπαλό της και τα τρωτά σημεία της πρώην επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, ξαφνικά έγιναν λιγότερο εμφανή.
Έκτοτε έχει δεχθεί αμέτρητες προσωπικές επιθέσεις, κάποιες εκ των οποίων αντέκρουσε με αποτελεσματικότητα και πειστικότητα. Κάποιες άλλες όμως, όπως αυτές που αφορούν στην υπόθεση με τα mail και τις χρηματοδοτήσεις του Ιδρύματος Κλίντον, σκιάζουν ακόμη το πολιτικό προφίλ της. Και όπως εκτιμάται από τους αναλυτές, θα συνεχίσουν να το κάνουν και το πρώτο διάστημα της προεδρίας της, αν υποθέσουμε ότι κερδίζει την τελική μάχη της 8ης Νοεμβρίου.
Επαγγελματίας πολιτικός, όπως την έχουν αποκαλέσει επανειλημμένως. Που πάντα θα την αδικεί η σύγκριση με τον σύζυγό της Μπιλ Κλίντον-λατρεμένο πρόεδρο του μέσου Aμερικάνου. Χωρίς ιδιαίτερο χιούμορ, ούτε κάποιο επικοινωνιακό χάρισμα που θα φθονούσαν οι αντίπαλοί της, η Χίλαρι διαθέτει και αρκετά δυνατά στοιχεία, που τη βοηθούν στη διαμόρφωση ενός πιο ηγετικού προφίλ, σε σχέση με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Σαφώς πιο έμπειρη, με μεγαλύτερο πολιτικό εκτόπισμα, χιλιόμετρα στους διαδρόμους της εξουσίας και με τις σωστές σχέσεις εκεί ακριβώς όπου χρειάζεται. Πολιτικά ορθότερη συμπεριφορά, στρωτό και συγκροτημένο λόγο και συνεκτικότερα επιχειρήματα. Χωρίς ακρότητες και θεατρινισμούς. Προφανώς φαντάζει ιδανικότερη ένοικος του Λευκού Οίκου.
Τι θα αλλάξει όμως στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο κόσμο, αν πράγματι αναλάβει την ηγεσία της χώρας; Οι υπέρμαχοι της πολυπόθητης αλλαγής, λένε ότι απλώς θα αποτελέσει μια αυτονόητη συνέχεια του Μπαράκ Ομπάμα, ένα ακόμη πρόσωπο του κατεστημένου που δεν θα έχει τίποτα καινοτόμο και φρέσκο να προσφέρει στην πολιτική ζωή του τόπου. Όπως είπε απαξιωτικά ο Τραμπ στο τελευταίο ντιμπέιτ, απευθυνόμενος στους ψηφοφόρους «η Αμερική δεν αντέχει άλλα τέσσερα χρόνια Ομπάμα και αυτό ακριβώς θα πάρετε αν την ψηφίσετε».
Η ίδια, όπως άλλωστε και κάθε επίδοξος πρόεδρος, θα επιδιώξει-αν εκλεγεί- να δώσει το δικό της στίγμα, ενσωματώνοντας τα επιτεύγματα του προκατόχου της και εξορκίζοντας τα λάθη του. Όπως λένε συνεργάτες της, δεν θα επιφυλάξει εκπλήξεις, ούτε θα είναι μια Πρόεδρος που θα θέσει σε κίνδυνο τις σταθερές της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Στην εξωτερική πολιτική πολλοί την χαρακτηρίζουν γεράκι, κυρίως όταν την συγκρίνουν με τον Μπαράκ Ομπάμα, όμως η Χίλαρι επιμένει ότι οι παραδοσιακές συμμαχίες θα παραμείνουν αμετάβλητες και οι διεθνείς συμφωνίες θα τηρηθούν.
Σε πρόσφατο άρθρο του το Foreign Policy, θέτει το ερώτημα «γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι ότι η Χίλαρι θα είναι ιέρακας του πολέμου;» και περιγράφει αναλυτικά τα δείγματα γραφής που έχει δώσει στο παρελθόν. Μεταξύ άλλων υπενθυμίζουν οι συντάκτες, ότι στήριξε τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και την επέμβαση στην Λιβύη το 2011, ενώ έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι και στη Συρία θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα από αμερικανικής πλευράς.
Όπως, όμως καταλήγει το άρθρο, ανεξαρτήτως παλαιότερων επιλογών, αν η Χίλαρι είναι ευφυής θα πρέπει να αποκηρύξει την αποτυχημένη θεωρία της αμερικανικής ηγεμονίας και να ακολουθήσει τα βήματα του Ομπάμα, εστιάζοντας την προσοχή της μόνο στα μέτωπα που πραγματικά έχουν σημασία για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. «Οι διεθνείς σταυροφορίες δεν θα την βοηθήσουν να γίνει μια πετυχημένη πρόεδρος, αυτό που θα την βοηθήσει θα είναι η επικέντρωση στα εσωτερικά ζητήματα που καίνε την Αμερική». Όπως άλλωστε αποδεικνύουν όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις τα τελευταία χρόνια, οι Αμερικανοί πολίτες δυσανασχετούν όταν η χώρα τους επεμβαίνει σε μακρινές συρράξεις «χωρών που ούτε καν γνωρίζουν που βρίσκονται στον χάρτη» όπως ακούγεται συχνά εδώ στις ΗΠΑ. Είναι πια ξεκάθαρο ότι οι Αμερικανοί ψηφοφόροι θέλουν οι φόροι τους να διοχευεύονται σε έργα υποδομών και πρωτοβουλίες βελτίωσης της καθημερινότητας τους και όχι σε επίλυση κρίσεων εκτός συνόρων.
Στη Συρία και το Ιράκ η Χίλαρι τάσσεται κατά της αποστολής αμερικανικών χερσαίων δυνάμεων όπως άλλωστε και ο Ομπάμα, αλλά θεωρεί ότι η δημιουργία ζωνών απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία, κυρίως για ανθρωπιστικούς λόγους, είναι απαραίτητη αν και όχι βήμα που θα κάνει άμεσα αν γίνει πρόεδρος. Κάτι με το οποίο ο σημερινός πρόεδρος, αλλά και η ηγεσία του Πενταγώνου διαφωνούν κάθετα, διότι θεωρούν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα παρέσυρε σε βαθύτερη εμπλοκή τις ΗΠΑ στο εμφύλιο. Αναλυτές λένε ότι η δημιουργία τέτοιων ζωνών γύρω από το Χαλέπι για παράδειγμα, θα έφερνε σε ευθεία αντιπαράθεση τις αμερικανικές δυνάμεις με ρωσικά και συριακά αεροσκάφη, εμπλοκή που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες.
Η Χίλαρι έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ της περαιτέρω ενίσχυσης των Κούρδων της Συρίας, τους οποίους έχει μάλιστα χαρακτηρίσει από το βήμα της δεύτερης τηλεμαχίας, τους πιο αποτελεσματικούς συμμάχους των ΗΠΑ στο έδαφος, στην μάχη κατά του ISIS. Σε σχέση με την συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό του οπλοστάσιο η Χίλαρι εξακολουθεί να δηλώνει ότι επρόκειτο για μια σωστή και επιβεβλημένη κίνηση, ενώ έχει δείξει και τις διαθέσεις της απέναντι στην Ρωσία, την οποία κατηγορεί ανοιχτά για παραβίαση τηςδιεθνούς νομιμότητας στην Ουκρανία, εμπρηστική στάση στον εμφύλιο της Συρίας και αδιανόητη επιχείρηση παρέμβασης στις αμερικανικές εκλογές μέσω των κυβερνοεπιθέσεων. Ούτε κουβέντα να γίνεται για ανοίγματα στην Βόρεια Κορέα ή διαφοροποίηση της πολιτικής απέναντι στην Κίνα.
Στον εμπορικό τομέα, λέει ότι θα επανεξετάσει την συμφωνία ΤΡΡ, ενώ δέχεται συστηματικά πυρά από τον Τραμπ για την τριμερή συμφωνία ΗΠΑ-Καναδά-Μεξικού, την NAFTA, που υπέγραψε ο Μπιλ Κλίντον και την οποία ο αντίπαλός της λεει ότι αν δεν καταφέρει να επαναδιαπραγμετυτεί αποτελεσματικά, θα καταργήσει τελείως.
Στο μέτωπο της οικονομίας, έμφαση στην μεσαία τάξη και στους λιγότερο προνομιούχους, μεγαλύτερο φορολογικό βάρος στα υψηλότερα οικονομικά στρώματα, αύξηση του κατώτατου μισθού, εξίσωση απολαβών ανδρών και γυναικών και νέες θέσεις εργασίας, αποτελούν με λίγα λόγια τον κορμό της πολιτικής της. Ωστόσο η δυσπιστία για την στάση που θα κρατήσει απέναντι στην Wall Street καλά κρατεί και η ίδια δεν έχει δώσει ακόμη πειστικές απαντήσεις στο 67% των Αμερικανών, το οποιο σύμφωνα με δημοσκοπήσεις επιθυμεί αυστηρότερο θεσμικό πλαίσιο στην λειτουργία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Στα κοινωνικά θέματα, υπόσχεται μεν σεβασμό στην δεύτερη τροποποίηση του αμερικανικού συντάγματος αλλά και αυστηρότερους ελέγχους στην αγορά και κατοχή όπλων, προστασία του αυτονόητου και συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος των γυναικών να αποφασίζουν για τις αμβλώσεις, μεγαλύτερη στήριξη στους ομοφυλόφιλους, καλύτερη ενσωμάτωση των μειονοτήτων, μια συνεκτική όπως την χαρακτηρίζει μεταναστευτικἠ μεταρρύθμιση, βελτίωση του obamacare και μεγαλύτερη έμφαση στα κοινωνικά επιδόματα και τις παροχές.
Παρά το γεγονός όμως, ότι ειδικά στο κοινωνικό μέτωπο επιχειρεί να ταυτίσει την πολιτική της με τις απαιτήσεις και τις διεκδικήσεις του μέσου ψηφοφόρου και να περάσει το μήνυμα ότι θα είναι πρόεδρος όλων ανεξαιρέτως των Αμερικανών, έκανε πρόσφατα μια από τις μεγαλύτερες αστοχίες της προεκλογικής συμπεριφορά της. Αποκάλεσε άθλιους τους μισούς ψηφοφόρους του Τραμπ, χαρακτηρισμό που έσπευσε μεν να ανακαλέσει αμέσως, όμως η επιχείρηση οικοδόμησης ενός ενωτικού προφίλ είχε ήδη δεχθεί καίριο πλήγμα. Η δήλωση αυτή συσπείρωσε ακόμη περισσότερο τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του Τραμπ, οι οποίοι σε μια οργανωμένη απάντηση τοποθέτησαν αφίσες έξω από τα σπίτια τους με το σύνθημα «είμαι περήφανος που ανήκω στους άθλιους του Τραμπ».
Και σε αυτό το πολωμένο κλίμα η προεκλογική εκστρατεία καλά κρατεί και όλοι αναρωτιούνται αν μας επιφυλάσσει και άλλες εκπλήξεις ή ανατροπές, όσο πλησιάζουμε προς την 8η Νοεμβρίου. Όπως και να έχει και όσο κοινότοπο και αν ηχεί πια, το αποτέλεσμα αυτής της κάλπης θα είναι καθοριστικό για την πορεία της Αμερικής.
Όπως είπε και η Χίλαρι την επομένη του τρίτου debate μιλώντας σε φιλανθρωπικό δείπνο, «όποιος και αν κερδίσει αυτές τις εκλογές, ένα είναι βέβαιο, ότι θα μείνουν στην ιστορία. Είτε γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αποκτήσουν για πρώτη φορά μια γυναίκα πρόεδρο, ή θα γιατί θα αποκτήσουν τον πρώτο πρόεδρο που άρχισε πόλεμο στο twitter με την Σερ».
