Η εισβολή του καθεστώτος Πούτιν στην Ουκρανία έφτασε πια στη 19η ημέρα της, με τη βιαιότητα του πολέμου να δείχνει ξεκάθαρα το πιο σκληρό της πρόσωπο. Πληροφορίες αναφέρουν πως περισσότεροι από 2.500 άμαχοι κείτονται νεκροί στους δρόμους της πολιορκημένης Μαριούπολης, ενώ άγνωστος αριθμός κατοίκων της πόλης βρίσκεται αποκλεισμένος σε ερείπια και υπόγεια, με το φάσμα της πείνας και της δίψας να κρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη. Τα επιτιθέμενα στρατεύματα πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στο Κίεβο, παρά τη σθεναρή αντίσταση των αμυνόμενων Ουκρανών. Βομβαρδίζονται πλέον και κατοικημένες περιοχές, με τους πυροσβέστες της πρωτεύουσας να βγάζουν συνέχεια από τα κατεστραμμένα σπίτια νεκρούς και ανήμπορους ηλικιωμένους. Όσο για τους πρόσφυγες, πλησιάζουν ή και ξεπερνούν τα 2,5 εκατομμύρια.
Εκτός από την Μαριούπολη και το Κίεβο, σκληρά συνεχίζουν να πολιορκούνται το Χάρκοβο και το Σούμι, ενώ για επίπονη πολιορκία προετοιμάζεται και η Οδησός. Το καθεστώς Πούτιν βομβαρδίζει πλέον και τη δυτική Ουκρανία, ελάχιστα χιλιόμετρα από τα σύνορα της Πολωνίας, όπου υπάρχουν στρατόπεδα των αμυνομένων και ροές προσφύγων. Από ό,τι φαίνεται, στόχος του είναι η παρεμπόδιση ή η καταστροφή των στρατιωτικών εξοπλισμών που οι χώρες της Δύσης στέλνουν στους αμυνόμενους. Ένα μεγάλο ποσοστό των υποδομών της Ουκρανίας έχει καταστραφεί (δρόμοι, γέφυρες, εργοστάσια, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες) ανεβάζοντας δυσθεώρητα το κόστος μιας μελλοντικής ανοικοδόμησης της χώρας. Τα στρατεύματα του Πούτιν κατάφεραν να αποκλείσουν την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα κι αν πάρουν και την Οδησό θα δημιουργήσουν τον ασφυκτικό κλοιό που επιθυμούν στους αμυνόμενους. Η αεράμυνα της πόλης είναι έτοιμη να τα υποδεχτεί, όμως το αν θα μπορέσει να τα αποκρούσει είναι ένα άλλο ζήτημα.
Η ροή των γεγονότων μοιάζει να διαψεύδει το επιτιθέμενο καθεστώς, που διαμηνύει πως αν ικανοποιηθούν οι τέσσερις όροι που έχει θέσει (ουδετερότητα Ουκρανίας, όχι ένταξη στο ΝΑΤΟ, αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στην Κριμαία και αυτονομία στις ρωσόφωνες περιοχές) θα αποσυρθεί άμεσα. Ωστόσο, οι στρατιωτικές κινήσεις των τελευταίων ημερών με την κατοχή όλο και μεγαλύτερου μέρους της χώρας υπενθυμίζουν τις απειλές του πρώην γραφειοκράτη της KGB για «πιθανή απώλεια της κρατικής οντότητας της Ουκρανίας». Σταδιακά σχηματίζονται οι αποχρώσες ενδείξεις μιας κατάκτησης, ωστόσο δεν υπάρχουν ακόμη αποδείξεις τέτοιων προθέσεων.
Από την πλευρά του το ΝΑΤΟ, που στις πρώτες μετασοβιετικές δεκαετίες διείσδυσε εκ του πονηρού στους πρώην δορυφόρους της ΕΣΣΔ, δεν ξέρει πώς ακριβώς να αντιδράσει. Θέλει φυσικά να αποφύγει την στρατιωτική εμπλοκή, καθώς αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όσοι υποστηρίζουν (κατά δήλωσή τους) ότι γνωρίζουν καλά τον Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι βέβαιοι πως αν πιεστεί πάρα πολύ θα δώσει εντολή για χρήση πυρηνικών όπλων. Προς το παρόν, το ΝΑΤΟ πραγματοποιεί ασκήσεις στα σύνορα Νορβηγίας-Ρωσίας, στις οποίες μετέχουν μετέχουν 30.000 στρατιώτες, 200 αεροσκάφη και 50 πολεμικά πλοία (για να αποδείξει τί, δεν έχουμε καταλάβει). Παράλληλα, σε καθημερινή βάση, ανακοινώνονται και νέες οικονομικές κυρώσεις στο επιτιθέμενο κράτος, που σκοπό έχουν να το κάνουν να παραιτηθεί των επιδιώξεών του.
Στα 22 χρόνια της κυριαρχίας του στην άλλοτε μητρόπολη του υπαρκτού σοσιαλισμού, το καθεστώς Πούτιν έχει αποδείξει ότι είναι μηδενιστικό. Στη φιλοσοφία του αυτή προσομοιάζει με τα πρώτα χρόνια του Γ’ Ράιχ και της σταλινικής δικτατορίας, όμως στην παρούσα φάση είναι νωρίς για να το ταυτίσουμε απόλυτα με εκείνες τις σκοτεινές εποχές. Το καθεστώς Πούτιν δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην παγκόσμια κοινότητα, καθώς στερείται εντελώς από ιδεολογία και ιδανικά. Το μόνο που είναι ικανό να δώσει είναι μίσος, διχασμό, ψέματα, εκδίκηση, δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων, φόβο, διχόνοια, συνομωσίες, απειλές, θάνατο και ερείπια. Επιπλέον, επειδή δεν έχει καμία ουσιαστική πολιτική υποδομή, βασίζει την εξουσία του αποκλειστικά στην αστυνομοκρατία και στην στρατιωτική του επιβολή τόσο εντός της Ρωσίας, όσο και εκτός αυτής.
Στη χώρα που δικτατορεύει το καθεστώς Πούτιν δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, ελευθερία του Τύπου και αντιπολιτευτικός λόγος, τα οποία είναι τα βασικά στοιχεία μιας δημοκρατίας. Επιπλέον, επειδή υπάρχει μεγάλη αντίδραση στη χώρα από την εισβολή του στην Ουκρανία, έχει πραγματοποιήσει χιλιάδες συλλήψεις διαδηλωτών σε όλη τη χώρα, τους οποίους απειλεί με φυλάκιση 15-20 ετών για «προδοσία». Σύγκριση με τις δημοκρατίες της Δύσης δεν υπάρχει σε κανένα τομέα, παρά το γεγονός ότι και εκείνη σέρνει τις αμαρτίες του παρελθόντος της (αποικιοκρατία, καταστροφή της αφρικανικής ηπείρου, Βιετνάμ, Ιρακ, Λιβύη, Αφγανιστάν, Συρία και πάει λέγοντας). Η Δύση όμως έχει και καλές στιγμές, παρά τους άπιστους Θωμάδες της. Οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας επιτρέπονται, η αντιπολίτευση λειτουργεί, η ελεύθερη σεξουαλική έκφραση του καθενός είναι σχεδόν παγιωμένη, οι φυλετικές διακρίσεις είναι καταδικαστέες, η ανησυχία για το περιβάλλον εισακούεται, ενώ η δημοσιογραφία έχει και τις καλές της στιγμές (αποκάλυψη σκανδάλου Watergate και των ψεμάτων του Μπλερ για τους λόγους της επέμβασης στο Ιράκ, Wikileaks, Panama Papers). Αν αυτοί οι δημοσιογράφοι ενεργούσαν έτσι στη χώρα που ελέγχει το καθεστώς Πούτιν, είναι σίγουρο πως θα κατέληγαν τσιμεντωμένοι στον πάτο της Μαύρης ή της Βόρειας Θάλασσας.
Η εισβολή στην Ουκρανία δείχνει πως μπαίνουμε σε μια γκρίζα εποχή, η οποία δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει. Και εκτός από τα σκοτεινά καθεστώτα και τα απομεινάρια των αμαρτιών της Δύσης, θα έχουμε απέναντί μας και δύσπιστους ανθρώπους…
