Kαθώς η κρίση απλώνεται στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ένας πρώτος απολογισμός επιβάλλεται για να δούμε τις επιπτώσεις της στην παγκόσμια σκηνή. Οπως κάθε κρίση και κάθε αναμέτρηση, θα έχει νικητές και ηττημένους. Θα ήταν πρόωρο να βγουν συμπεράσματα αλλά διαπιστώσεις μπορούν να γίνουν.
Διαπίστωση πρώτη: η Κίνα ευθύνεται για τη διασπορά του ιού, ακόμη και αν δεν είμαστε οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας που τη θέλουν να είναι και δημιουργός του. Ευθύνεται για τη μη έγκαιρη ενημέρωση της παγκόσμιας κοινότητας μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, για την καθυστέρηση λήψης περιοριστικών μέτρων στην επικράτεια της, για τη μη απαγόρευση των αεροπορικών μεταφορών με τον υπόλοιπο κόσμο. Όπως αποδεικνύουν οι διώξεις των υπηκόων της που επιχείρησαν μέσω του διαδικτύου να ενημερώσουν την κινεζική και τη διεθνή κοινή γνώμη, το καθεστώς προκειμένου να περιορίσει τη ζημία για την εικόνα του και να ενισχύσει τη δυνατότητα άσκησης ελέγχου, επέβαλε ένα πολύ βαρύ πέπλο σιωπής.
Η συνέχεια είναι γνωστή, ο ιός έχει εξαπλωθεί παγκοσμίως και η Κίνα στενόκαρδα ισχυρίζεται ότι η ίδια κατάφερε να τον εξαλείψει επιχειρώντας φθηνές επικοινωνιακές ασκήσεις με την αποστολή ιατρικού υλικού σε άλλες χώρες.
Διαπίστωση δεύτερη: στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα, η προπαγανδιστική μηχανή του κινεζικού καθεστώτος έχει αποδυθεί σε μια παγκόσμια εκστρατεία προκειμένου αυτή η πρώτη και καθοριστική περίοδος εξάπλωσης του ιού στο δικό της έδαφος να μοιάζει παρελθόν. Έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να το πετύχει, ειδικά στην περιοχή της ΝΑ Ασίας όπου, όπως παρατηρούν έγκυροι αναλυτές, η δική της εκδοχή των γεγονότων κυριαρχεί.
Διαπίστωση τρίτη: η έλλειψη προπαρασκευής για την αντιμετώπιση της πανδημίας, τόσο στην Ευρώπη αλλά κυρίως στις ΗΠΑ, δημιουργεί ένα πολύ άνισο μέτρο σύγκρισης για το δυτικό ημισφαίριο. Από τον τελικό απολογισμό των ζημιών, όταν με το καλό αυτή η λαίλαπα περάσει, θα εξαρτηθεί αν η σημερινή ισορροπία δυνάμεων στον πλανήτη, με τις ΗΠΑ να εξακολουθούν να κατέχουν την πρώτη θέση, θα διατηρηθεί. Αν η Αμερική δεν ανανήψει, τότε με βεβαιότητα θα μπορούμε να πούμε ότι ο κινεζικός αιώνας έχει ανατείλει.
Διαπίστωση τέταρτη: όλοι όσοι στην Ευρώπη πιστεύουν ότι με την υποχώρηση των ΗΠΑ, ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανάδειξη της σε μεγάλη δύναμη, πλανώνται πλάνην οικτρά. Η ΕΕ, όπως συνέβη από τη δημιουργία της το 1957 ως ΕΟΚ, μέχρι σήμερα στηρίζεται στις ΗΠΑ για την άμυνα και την ασφάλεια της. Ακόμη και αν υπήρχε η διάθεση αυτονομίας, οι οικονομικές συνέπειες της πανδημίας καθιστούν την προοπτική μιας ευρωπαϊκής άμυνας εκτός ΝΑΤΟ, όνειρο θερινής νυκτός.
Διαπίστωση πέμπτη: οι επόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ τον ερχόμενο Νοέμβριο θα είναι τόσο καθοριστικής σημασίας όσο εκείνες που έφεραν τον Ρούσβελτ στην εξουσία μετά το κράχ του 1929. Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε ένα νέο new deal που μόνο οι ΗΠΑ μπορούν να προσφέρουν καθώς εξακολουθούν να διαθέτουν το προβάδισμα στην τεχνολογία. Χρειαζόμαστε δηλαδή έναν άλλο Πρόεδρο.
Διαπίστωση έκτη: αν οι Αμερικανοί το Νοέμβριο επανεκλέξουν τον Τραμπ θα πρέπει να αποχαιρετήσουμε το δυτικό κόσμο όπως τον γνωρίσαμε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
