Κατά τον Frank Luther Mott,δημοσιογράφο και βραβευμένο με Pulitzer ιστορικό που διέπρεψε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60, η κίτρινη δημοσιογραφία χαρακτηρίζεται από πέντε στοιχεία:

1. τρομακτικά πρωτοσέλιδα, συχνά ειδήσεων ήσσονος σημασίας, με χρήση γραμματοσειράς μεγάλου μεγέθους .

2. υπερβολική χρήση εικόνων ή φανταστικών, “δημιουργικών” εικονογραφήσεων.

3. χρήση πλαστών συνεντεύξεων, παραπλανητικών πρωτοσέλιδων, ψευδοεπιστημονικά στοιχεία και μία σειρά από ψευδή στοιχεία τα οποία “επιβεβαιώνονται από “ειδικούς” αμφιβόλου αξίας και επαγγελματικής πιστοποίησης.

4. έμφαση στα Κυριακάτικα συμπληρώματα, συνήθως με κόμιξ (μιλάμε για πολλά χρόνια πριν!)

5. δραματική συμπάθεια για το “αουτσάιντερ”, για οτιδήποτε φέρεται να δρα ενάντια στο σύστημα. Ο ορισμός αλλά και τα παραπάνω χαρακτηριστικά προέκυψαν από τις εφημερίδες στη Νέα Υόρκη στις αρχές του 20ου αιώνα στη διάρκεια της μάχης για- τί άλλο;- την αύξηση κυκλοφορίας.

Ο όρος εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1890 για να χαρακτηρίσει τη δημοσιογραφία που στόχευε στον εντυπωσιασμό και πιο συγκεκριμένα στον πόλεμο κυκλοφορίας μεταξύ του εντύπου του J. Pulitzer “New York World” και του εντύπου του W.R. Hearst “New York Journal”. Η μάχη των δύο εντύπων κορυφώθηκε από το 1895 μέχρι περίπου το 1898, και η ιστορική χρήση του όρου αναφέρεται -συχνά- ειδικά σε αυτή την περίοδο. Και τα δύο έντυπα είχαν κατηγορηθεί από τους επικριτές τους για εντυπωσιασμό προκειμένου να αυξήσουν την κυκλοφορία τους, παρόλο που και οι δύο εφημερίδες έκαναν αναφορές σε σοβαρά θέματα και ειδήσεις. Ενδεικτικά, ένα αγγλικό περιοδικό το 1898 σημείωνε, “Δεν είναι όλη η δημοσιογραφία στην Αμερική κίτρινη αν και η αυστηρά σύγχρονη κίτρινη δημοσιογραφία είναι Αμερικάνικη”.

Χρησιμοποιήθηκε, μάλλον πρώτη φορά, από τον Erwin Wardman, συντάκτη του “New York Press”. O Wardman θεωρείται ο πρώτος που δημοσίευσε τον όρο, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι εκφράσεις όπως «κίτρινη δημοσιογραφία» και «σχολείο του κίτρινου παιδιού της δημοσιογραφίας» είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί και από άλλους δημοσιογράφους της εποχής. Ο Wardman ποτέ δεν προσδιόρισε το περιεχόμενο του όρου με ακρίβεια, ήταν, όμως, αυτός που είχε πρώτος χρησιμοποιήσει και την έκφραση “δημοσιογραφία κίτρινου παιδιού”, αναφερόμενος και παραπέμποντας στο τότε δημοφιλές κόμικ “Κίτρινο Παιδί” (Yellow Kid) που δημοσιευόταν τόσο από τον Pulitzer όσο και από τον Hearst στη διάρκεια της “μάχης” για την κυκλοφορία των εφημερίδων τους.

To 1883 o J. Pulitzer αγοράζει την εφημερίδα New York World μετά την επιτυχημένη του πορεία στην εφημερίδα St. Louis Post-Dispatch, η οποία, υπό την ηγεσία του, είχε εξελιχθεί στο κυρίαρχο έντυπο της πόλης. Με την απόκτηση της New York World, ο Pulitzer προσπαθεί να αυξήσει την κυκλοφορία του εντύπου, εμπλουτίζοντας την ύλη με “ευχάριστα” αναγνώσματα. Έτσι, γεμίζει την εφημερίδα με φωτογραφίες, παιχνίδια και διαγωνισμούς που προσελκύουν νέους αναγνώστες ενώ, ταυτόχρονα, ρίχνει την τιμή της εφημερίδας στα 2 σεντς. Πολλές από τις σελίδες της εφημερίδας ήταν γεμάτες με περιγραφές εγκλημάτων, με τίτλους όπως “Ουρλιάζοντας για έλεος”. Ωστόσο δεν ήταν τα μοναδικά θέματα που παρουσιάζονταν, ούτε καν τα κυρίαρχα.

Ο Pulitzer, ωστόσο, πίστευε ότι οι εφημερίδες είχαν καθήκον να βελτιώσουν την κοινωνία υπηρετώντας δίκαιες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Μόλις δύο χρόνια αφότου ανέλαβε, η New York World  έγινε η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα στη Νέα Υόρκη.  Βοήθησαν και οι ισχυροί δεσμοί του εκδότη με το Δημοκρατικό Κόμμα. Άλλοι εκδότες, ανταγωνιστές του Pulitzer, άρχισαν να κατηγορούν τη New York World αναφερόμενοι στις ιστορίες εγκλημάτων και τους εντυπωσιασμούς, αγνοώντας τα πιο σοβαρά θέματα της εφημερίδας, κάτι που επηρέασε τη γενική αντίληψη για την κίτρινη δημοσιογραφία. Η εκδοτική προσέγγιση του Pulitzer εντυπωσίασε τον W.R.Hearst, ο οποίος είχε κληρονομήσει την εφημερίδα San Francisco Examiner από τον πατέρα του το 1887.

Ο Hearst, αναγνώστης κι αυτός της New York World, αποφάσισε να κάνει και τη δική του εφημερίδα τόσο ενδιαφέρουσα όσο ήταν η εφημερίδα του Pulitzer. Έτσι, κάτω από την καθοδήγησή του, η εφημερίδα Examiner, αφιέρωσε το 24% του χώρου της σε εγκλήματα, παρουσιάζοντας τις ιστορίες σαν ηθικά έργα πασπαλισμένα με μοιχεία και γυμνό (για τα πρότυπα του 19ου αιώνα) στην πρώτη σελίδα. Ένα παράδειγμα είναι ο τίτλος που αναφέρεται σε φωτιά σε ένα ξενοδοχείο, ένα μόλις μήνα αφού είχε αναλάβει ο Hearst: “ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΕΣ, ΞΕΦΡΕΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ. Ξεχύνονται μανιασμένες στο Splendid Pleasure Palace στην ακτή του Monterey [ ….] Κυνηγάνε τους έντρομους επισκέπτες με πρωτόγονη οργή. Πανικόβλητοι και ξέπνοοι οι φυγάδες κοιτάν τη σκηνή του τρόμου […]”.

Ο Hearst ήταν υπερβολικός στην κάλυψη εγκλημάτων σε πολλά επίπεδα, όπως φαίνεται και   σε ένα από τα πρώτα του κομμάτια όπου αναφέρεται στη “συμμορία δολοφόνων που επιτέθηκε στην αστυνομία σπρώχνοντας τους δημοσιογράφους του Examiner να κάνουν τη δουλειά τους για εκείνους”. Όμως, παρά τη ροπή προς τον “κιτρινισμό”, η εφημερίδα ταυτόχρονα αύξησε το χώρο που παρείχε στις διεθνείς ειδήσεις ενώ είχε μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων-ερευνητών αφιερωμένων στη δημοτική διαφθορά και αναποτελεσματικότητα. Μια από τις πιο σημαντικές αποκαλύψεις της εφημερίδας είδε το φως της δημοσιότητας όταν η δημοσιογράφος Winifred Black εισήχθη στο νοσοκομείο του San Francisco και ανακάλυψε ότι οι άπορες γυναίκες ήταν θύματα βαρβαρότητας. Την ίδια μέρα που κυκλοφόρησε το άρθρο, ολόκληρο το προσωπικό του νοσοκομείου απολύθηκε.

Η ιστορία των fake news είναι, βέβαια, ακόμα πιο παλιά κι από το “Κίτρινο Παιδί”. Αριστερά μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ενδιαφέρον βίντεο.

Στις επόμενες σελίδες ακολουθεί ένα μικρό χρονικό των αρχών του “κίτρινου τύπου”.

1895

7 Νοεμβρίου — Ανακοινώνεται η απόκτηση της “ετοιμοθάνατης” εφημερίδας New York Morning Journal από τον William Randolph Hearst. Ο Hearst βγάζει από τον τίτλο της εφημερίδας τη λέξη ‘Morning’. Η άφιξή του στη Νέα Υόρκη προκαλεί τεράστιο ενδιαφέρον και ξεκινά ένας πόλεμος κυκλοφορίας μεταξύ του ίδιου και του Joseph Pulitzer που ήταν ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας New York World, ξεκινώντας την περίοδο του Κίτρινου Τύπου. Ο Hearst πολύ σύντομα προσελκύει ταλαντούχους υπαλλήλους της New York World.

1896

25 Οκτωβρίου — Το δημοφιλές καρτούν “το κίτρινο παιδί” του καλιτέχνη Richard F. Outcault, μετακινείται μαζί του από την εφημερίδα New York Journal στην εφημερίδα New York World.

8 Νοεμβρίου — Στην πρώτη επέτειο της απόκτησης της Journal από τον Hearst, η εφημερίδα υπερηφανεύεται ότι: “Κανένα άλλο έντυπο στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχει προσωπικό με το ένα δέκατο του ταλέντου και της φήμης του δικού μας. Είναι η πολιτική της εφημερίδας να έχει τα καλύτερα μυαλά και τα νέα, γιατί το κοινό έχει βασιστεί περισσότερο στην ψυχαγωγία παρά στην ενημέρωση”.

1897

9 Ιανουαρίου—Ο Richard Harding Davis και ο Frederic Remington φτάνουν στην Κούβα σε αποστολή της New York Journal, που θα γίνει αφορμή για μία από της πιο γνωστές ιστορίες της Αμερικανικής δημοσιογραφίας. Ο Hearst θα παροτρύνει τον καλιτέχνη Remington “Τράβα εσύ τις φωτογραφίες κι εγώ θα σου δώσω τον πόλεμο”. Αν και έχει ακουστεί πολύ, αυτή η φράση και η ιστορία είναι σχεδόν σίγουρα αναληθής.

31 Ιανουαρίου— Η φράση “κίτρινη δημοσιογραφία” πρωτοεμφανίζεται τυπωμένη σε μία μικρή επικεφαλίδα δίπλα στο τέλος της έκτης σελίδας στην εφημερίδα New York Press του Ervin Wardman.

2 Φεβρουαρίου— Η εφημερίδα New York Journal δημοσιεύει το υποβλητικό, γεμάτο λεπτομέρειες άρθρο του Richard Harding Davis για την εκτέλεση ενός 20χρονου Κουβανού, που είχε συμμετάσχει στην επανάσταση του νησιού κατά της Ισπανικής κυριαρχίας, από το εκτελεστικό απόσπασμα των Ισπανών. Το άρθρο του Davis είναι ένα εξαίρετο παράδειγμα δημοσιογραφικής ανταπόκρισης εκτός συνόρων για την Αμερικάνικη δημοσιογραφία του 1897.

4 Φεβρουαρίου— Οι διαχειριστές της Δημόσιας Βιβλιοθήκης του Newark (Newark Free Public Library) στο New Jersey ψηφίζουν υπέρ της απομάκρυνσης των εφημερίδων New York Journal και New York World από το αναγνωστήριό της. Ηταν η πρώτη κίνηση σε μία πικρή καμπάνια απαγόρευσης των πιο τρανταχτών παραδειγμάτων της κίτρινης δημοσιογραφίας από βιβλιοθήκες, λέσχες και αναγνωστήρια στη μητροπολιτική Νέα Υόρκη.

5 Φεβρουαρίου—Ο Sylvester Scovel, ένας πολεμικός ανταποκριτής της εφημερίδας New York World , συλαμβάνεται και φυλακίζεται στο Sancti Spíritus, στην Cuba. Η σύλληψή του βασίζεται σε τέσσερις κατηγορίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η επικοινωνία με Κουβανούς αντάρτες και η κίνηση με πλαστά έγγραφα. Η εφημερίδα ανακοινώνει ότι ο Scovel “βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο σφαγής”.

10 Μαρτίου — Η εφημερίδα World ανακοινώνει ότι ο Sylvester Scovel θα ελευθερωθεί χωρίς δίκη και σύντομα θα αφήσει την Κούβα για να γυρίσει στην Αμερική. Η προσπάθεια της εφημερίδας που έχει πάρει διαστάσεις για να βοηθήσει το δημοσιογράφο να απελευθερωθεί, κάνουν τον Scovel τον πιο γνωστό δημοσιογράφο στην Αμερική.

27 Ιουνίου — Το αποκεφαλισμένο σώμα ενός άντρα ξεβράζεται στις ακτές του East River στη Νέα Υόρκη. ‘Αλλα μέρη του σώματος βρίσκονται τις επόμενες ημέρες στο ποτάμι, δημιουργώντας ένα μακάβριο κι εντυπωσιακό μυστήριο δολοφονίας που συναρπάζει τη Νέα Υόρκη.

3 Ιουλίου — Η εφημερίδα New York Journal λύνει το μυστήριο του East River, κατονομάζοντας το θύμα ως τον William Guldensuppe και καθοδηγώντας τις αρχές στους κύριους υπόπτους του εγκλήματος. Αργότερα η εφημερίδα θα δηλώσει ότι: “Αν δεν ήταν η εφημερίδα, το χέρι του νόμου θα είχε μείνει παράλυτο”.

17 Αυγούστου— Η New York Journal αποκαλύπτει ότι μία νέα Κουβανή, η Evangelina Cosío y Cisneros, είχε φυλακιστεί για παραπάνω από ένα χρόνο στην φρικτή Casa de Recogidas στην Αβάνα. Η εφημερίδα την αποκαλεί “το Κουβανό κορίτσι μάρτυρας” και ξεκινά μία φασαριόζικη αλλά τελικά αποτελεσματική καμπάνια για να πιέσει την Ισπανία να την ελευθερώσει.

28 Αυγούστου— Ο Karl Decker, ένας δημοσιογράφος της Journal με βάση την Washington φτάνει στην Αβάνα σε μυστική αποστολή απελευθέρωσης της Cisneros με σκοπό να τη στείλει στην Αμερική.

7 Οκτωβρίου— Με τη βοήθεια του Karl Decker και των συνεργατών του, η Evangelina Cisneros αποδρά από την Casa de Recogidas. Κρύβεται στο σπίτι ενός Κουβανό-Αμερικανού τραπεζίτη, μόλις μερικά τετράγωνα μακριά από τη φυλακή της, πριν να φυγαδευτεί σε ένα ατμόπλοιο για την Αμερική.

10 Οκτωβρίου— Σε τίτλους μεγέθους τεσσάρων γραμμών η εφημερίδα New York Journal παίρνει τα εύσημα για την οργάνωση της απόδρασης και φυγάδευσης της Evangelina Cisneros. Αποκαλεί την απόδραση τη “μεγαλύτερη δημοσιογραφική επανάσταση της εποχής”. Η Cisneros φτάνει στη Νέα Υόρκη στις 13 Οκτωβρίου.

16 Οκτωβρίου— Η εφημερίδα Journal οργανώνει μία ενθουσιώδη υποδοχή σε εξωτερικό χώρο για την Cisneros, και αποκαλεί το γεγονός, τη μεγαλύτερη εκδήλωση υποδοχής της πόλης από το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου.

23 Δεκεμβρίου — Joseph Pulitzer, ιδιοκτήτης της εφημερίδας New York World, αναγνωρίζει ιδιωτικά ότι ο μεγαλύτερός του ανταγωνιστής, η εφημερίδα New York Journal , έχει γίνει ένα “εξαιρετικά ικανό, ελκυστικό και δημοφιλές έντυπο”. Επιστέγασμα ενός εντυπωσιακά γεμάτου και ενεργητικού έτος ανταποκρίσεων, η συνέντευξη του αρχηγού των Κουβανών ανταρτών, General Máximo Gómez, ο οποίος επιβεβαιώνει την αντίθεση του στην προσφορά μερικής ανεξαρτησίας εκ μέρουςτης Ισπανίας στην Κούβα.

31 Δεκεμβρίου — Η New York Journal οργανωνει μία πολυτελή δεξίωξη για την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να τιμήσει την ενοποίηση των πέντε δήμων της Πόλης της Νέας Υόρκης, η οποία επίσημα λαμβάνει χώρα την 1η Ιανουαρίου του 1898. Περίπου 100,000 εύθυμοι συμμετέχοντες αψηφούν τη βροχή και το χιόνι και φτάνουν μέχρι το Manhattan και γιορτάζουν αυτό που η Journal αποκαλεί “φωτεινό ξεκίνημα της εποχής κατά την οποία εμπλουτίζεται η ιστορία της Νέας Υόρκης”.

1898

2 Ιανουαρίου —Η New York Journal επικροτεί τα κατορθώματά της για το 1897 ανακοινώνοντας: “Ποτέ πριν στην ιστορία της δημοσιογραφίας μία εφημερίδα δεν πέτυχε τέτοια ρεκόρ μέσα σε ένα χρόνο, όσα πέτυχε η New York Journal μέσα στο χρόνο που πέρασε…Η χρονιά είναι ένα κανονικό ημερολόγιο επιτυχιών για την Journal.”

25 Ιανουαρίου — Το Αμερικάνικο πολεμικό πλοίο Maine φτάνει στην Αβάνα για μια φιλική επίσκεψη.

9 Φεβρουαρίου — Η εφημερίδα New York Journal δημοσιεύει τα περιεχόμενα ενός αδιάκριτου προσωπικού γράμματος, του οποίου ο αποστολέας του είναι ο βασικός διπλωμάτης της Ισπανίας στην Αμερική, Enrique Dupuy de Lôme. Το γράμμα αναφέρεται υποτιμητικά προς τον Πρόεδρο McKinley ως έναν “χαμηλού επιπέδου πολιτικό” και αναδεικνύει την ανειλικρίνεια της Ισπανίας στην διαπραγμάτευση για μια επερχόμενη εμπορική συμφωνία με την Αμερική. Ο Dupuy de Lôme άμεσα παραιτείται από τη θέση του και γυρνάει στην Ισπανία μέσω του Καναδά.

15 Φεβρουαρίου— Το πολεμικό πλοίο Maine καταστρέφεται στο Λιμάνι της Αβάνα, οδηγώντας στο θάνατο 266 ναύτες από το πλήρωμα των 358. Το σοκ είναι πρωτοφανές για την Αμερικανική κοινή γνώμη. Η Journal του Hearst, σύντομα προσφέρει ανταμοιβή $50,000 για τον “εντοπισμό του δράστη του εξοργιστικού γεγονότος στο Maine.”

16 Φεβρουαρίου — Ο Sylvester Scovel της World ξεχωρίζει για την ακούραστη κάλυψη της καταστροφής του Maine και τα επακόλουθά της.

17 Φεβρουαρίου— Η εφημερίδα New York Evening Journal δημοσιεύει, ανακριβώς, ότι τρύπα από τορπίλη βρέθηκε στη μία μεριά του πλοίου.

1 Μαρτίου— Η New York Times επιτίθεται κατά της κάλυψης των γεγονότων στο Maine από τον κίτρινο τύπο, ανακοινώνοντας στο κύριο άρθρο ότι “Υπάρχουν υστερικές γυναίκες και των δύο φύλων που συνεχίζουν να καταβροχθίζουν τις πιο απίθανες ανακρίβειες με τη μεγαλύτερη απληστία αρκετό καιρό αφού οι λογικοί γείτονές τους έχουν σταματήσει να τις διαβάζουν. Κατά τις πρώτες μέρες της επιδημίας, η πλημμύρα της ψευδολογίας είχε μεγάλη επίδραση στην αύξηση των πωλήσεων των πρόσθετων εντύπων. Αλλά αυτή είναι μόνο μια πρόσκαιρη επιτυχία. Όσο περισσότερα είναι τα ψεύδη τους, τόσο λιγότερο γίνονται πιστευτά, και αντίθετα με το σκοπό τους, τόσο περιορίζονται οι πωλήσεις τους”.

21 Μαρτίου— Αμερικανικό Ναυτικό Εξεταστικό Δικαστικό Απόσπασμα βρίσκει ότι το Maine καταστράφηκε από υποβρύχια νάρκη. Η έρευνα όμως δεν μπόρεσε να αποδώσει ευθύνες.

20 Απριλίου— Η κυβέρνηση του McKinley εκδίδει τελεσίγραφο στην Ισπανία να εγκαταλείψει την Κούβα.

21 Απριλίου— Η Ισπανία διακόπτει τις διπλωματικές σχέσεις με την Αμερική.

25 Απριλίου— Το Κονγκρέσο ανακοινώνει πόλεμο με την Ισπανία με αναδρομική ισχύ από την 21η Απριλίου.

30 Απριλίου — Η αντιπολεμική εφημερίδα New York Evening Post κατηγορεί τον Κίτρινο Τύπο για υπόθαλψη της σύρραξης με την Ισπανία. “Η υπόθαλψη πολέμου και η δημοσίευση αναληθών γεγονότων του πολέμου, έχουν, στην πραγματικότητα, γίνει σχεδόν μία ειδική λειτουργία της μερίδας του Τύπου που είναι γνωστή σαν “Κίτρινα Περιοδικά”, δηλώνει η εφημερίδα Evening Post, προσθέτωντας ότι ο κίτρινος τύπος “Μιλά ακατάπαυστα για τον πόλεμο, απλώς για να ενθουσιάσει μέ πλαστά νέα και να διεγείρει τα πιο άγρια πάθη με φρικτές προτάσεις”.

1 Μαίου — Μια Αμερικανική ναυτική μοίρα, υπό τις διαταγές του Commodore George Dewey, εξοντώνει έναν εξουθενωμένο Ισπανικό στόλο στον κόλπο Manila, στην πρώτη σοβαρή πολεμική εμπλοκή . Σε μια σκωπτική απάντηση στην “υπόθαλψη του πολέμου” από την Evening Post, το editorial της Journal του Hearst, τοποθετεί αυτή τη φράση στο πρωτοσέλιδο και στο οπισθόφυλλο: “Πώς σας φαίνεται ο πόλεμος της Journal;”

24 Ιουνίου— Οι Αμερικανικές δυνάμεις οδηγούν τα Ισπανικά στρατεύματα σε μια βιαστική αψιμαχία στην τοποθεσία Las Guásimas, ένα χωριουδάκι στο δρόμο προς το Santiago-de-Cuba. ‘Ενας ανταποκριτής της New York Journal, ο Edward Marshall, θα πυροβοληθεί και θα τραυματιστεί σοβαρά στη μάχη.

1-2 Ιουλίου— Οι Αμερικανικές δυνάμεις επιτίθενται στα Ισπανικά στρατεύματα που βρίσκονται οχυρωμένα στο El Caney και στα υψώματα του San Juan, ανατολικά του Santiago-de-Cuba. Οι Αμερικανοί κερδίζουν τακτικές νίκες, οδηγώντας τους ολιγάριθμους Ισπανούς στα περίχωρα του Santiago. Ο Hearst, που έχει ταξιδέψει στο θέατρο του πολέμου σε ένα πολυτελές ατμόπλοιο, καλύπτει τη μάχη για την εφημερίδα του, Journal.

3 Ιουλίου— Μία Ισπανική μοίρα με έξι σκάφη εμποδίζεται στην προσπάθειά της να ξεφύγει από το Santiago-de-Cuba και καταστρέφεται από Αμερικανικά πολεμικά πλοία. Ένας Αμερικανός ναύτης και παραπάνω από 350 Ισπανοί ναύτες σκοτώνονται στην μάχη. Ο Hearst μετακινεί το ατμόπολοιό του κοντά στη δράση και συλλαμβάνει 17 Ισπανούς στρατιώτες.

17 Ιουλίου— Μετά από πολυήμερες διαπραγματεύσεις, η Ισπανική φρουρά που βρίσκεται στο Santiago de Cuba παραδίδεται στις Αμερικανικές δυνάμεις. Στους όρους της συνθηκολόγησης, η Αμερική συμφωνεί να μεταφέρει τις Ισπανικές δυνάμεις πίσω στη χώρα τους. Η τελετή παράδοσης αμαυρώνεται από τον Sylvester Scovel της World ο οποίος δίνει μία μπουνιά στον διοικητή του Αμερικάνικου στρατού, στρατηγό Rufus Shafter.

18 Οκτωβρίου— Η New York Times μειώνει την ημερήσια της τιμή σε ένα από τρία σεντς, επιμένοντας ότι: “Είναι η τιμή της εφημερίδας κι όχι ο χαρακτήρας της που άλλαξε”.  Με αυτήν την κίνηση αρχίζει η ανάδειξη των Times σε κορυφαία Αμερικανική εφημερίδα.

1899

1 Ιανουαρίου— Η New York Journal ανακοινώνει στο κύριο άρθρο της ότι: “ Μία υπέροχη χρονιά μόλις τελείωσε- υπέροχη για την Αμερική, υπέροχη για τον κόσμο, υπέροχη για την ανθρωπότητα. Το κύριο γεγονός του 1898 ήταν ο Ισπανικός πόλεμος… Η ανθρωπότητα έγινε μάρτυρας ενός γεγονότος που εμπνέει, ενός έθνους που παραμέρισε κάθε σκέψη προσωπικού συμφέροντος και υλικών συνεπειών και τράβηξε το σπαθί του για να υπερασπιστεί τους γείτονές του κατά του ξένου κατακτητή, για το δικαίωμα στην ελευθερία”.