Οι βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου μπορεί να χαρακτηρίστηκαν από μία εκ των πιο βαρετών προεκλογικών εκστρατειών των τελευταίων ετών, αλλά απασχόλησαν αρκετά τον διεθνή Τύπο. Φυσικά, πρέπει να βλέπει κανείς τα πράγματα από απόσταση. Το ενδιαφέρον για την Ελλάδα δεν βρίσκεται στα επίπεδα στα οποία είχε φθάσει την περίοδο 2009 – 2015, καθώς η χώρα έχει πάψει να απειλεί την ακεραιότητα της ευρωζώνης. Επιπλέον, ακόμη και η προσφυγική κρίση της διετίας 2015 – 2016 βρίσκεται σε ύφεση και σίγουρα δεν απασχολεί τα πρωτοσέλιδα του ευρωπαϊκού Τύπου.
Ωστόσο, η διαφαινόμενη αλλαγή ηγεσίας στην Ελλάδα δεν περνά απαρατήρητη. Αυτό ισχύει τόσο για τα ξένα μέσα ενημέρωσης όσο και για εταιρείες ανάλυσης πολιτικού ρίσκου (political risk analysis) τύπου Eurasia Group ή Teneo Intelligence– αν και οι δεύτερες εστιάζουν κυρίως στην επίδραση μίας κυβερνητικής αλλαγής στην αλλαγή οικονομικού παραδείγματος και στον τρόπο προσέγγισης της χώρας από τις αγορές.
Εστιάζοντας πάντως στα μέσα ενημέρωσης, αν και ορισμένα εκ των δημοσιευμάτων, όπως π.χ αυτό της ανταποκρίτριας της Wall Street Journalστην Αθήνα, της Νεκταρίας Σταμούλη, με τίτλο «Greece’s Prospects Remain Bleak, Whoever Governs» (https://www.wsj.com/articles/greeces-prospects-remain-bleak-whoever-governs-11562319000), υπήρξαν ισορροπημένα και παρουσιάζουν συγκεκριμένα στοιχεία, κάποια άλλα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως και «ύποπτα» σε περίπτωση που ο αναγνώστης εμπλακεί σε μία διαδικασία να αναλύσει εξονυχιστικά το περιεχόμενό τους.
Ίσως η χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτής της κατηγορίας δημοσιευμάτων να είναι το ρεπορτάζ του David Patrikarakos για την ευρωπαϊκή έκδοση του Politico (www.politico.eu). Με τον αναμφίβολα «προβοκατόρικο» τίτλο «Greece’sTrojanTrump» (https://www.politico.eu/article/kyriakos-mitsotakis-greece-trojan-trump-new-democracy-party/), το ρεπορτάζ ουσιαστικά ισχυρίζεται ότι η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη δεν είναι το κεντρώο και φιλελεύθερο κόμμα που θα αντανακλούσε η δική του προσωπικότητα, αλλά κρύβει από πίσω του σκοτεινότερα, λαϊκιστικά στοιχεία, όπως π.χ ο ένας εκ των αντιπρόεδρων του ο Άδωνις Γεωργιάδης. Επισημαίνεται επίσης η στροφή του κόμματος σε σκληρότερες εθνικές θέσεις με αφορμή τη στάση της ΝΔ έναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Έτερο στοιχείο που αναδεικνύεται από τα σχετικά ρεπορτάζ για τις ελληνικές εκλογές είναι η επιστροφή στην οικογενειοκρατία, την οποία συμβολίζει η αναρρίχηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενός πολιτικού που προέρχεται από ένα παραδοσιακό ελληνικό «πολιτικό τζάκι» στην εξουσία. Κατ’ αρχήν, η στήλη Charlemagneτου Economist, με τίτλο «FamilyTrouble» (https://www.economist.com/europe/2019/07/04/family-trouble), περιγράφει την εμπειρία του συγγραφέα της με τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη με τον οποίο φέρεται να συναντήθηκε δύο φορές, μία στην Αθήνα και μία κατά τη διάρκεια περιοδείας στις Σέρρες. Ο αρθρογράφος του βρετανικού περιοδικού δεν κρύβει τις αμφιβολίες του για το κατά πόσον ο κ. Μητσοτάκης θα κινηθεί ενάντια στις κακές πρακτικές της ελληνικής πολιτικής οικογενειοκρατίας όπως την έχουμε γνωρίσει στο παρελθόν.
Στο ίδιο θέμα, αυτό της ισχύος των πολιτικών δυναστειών στην Ελλάδα αφιερώνει το Politico ακόμη ένα άρθρο με τίτλο «In Greece, politics is afamily affair» (https://www.politico.eu/article/greece-politics-family-affair-election/). Καλύπτει ευρύτερα το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας από ό,τι ο Economist, καθώς δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά στο πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη, αλλά αναφέρεται επίσης σε φαινόμενα που αναδύθηκαν και στην περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με πιο πρόσφατο, αλλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικό, αυτό της κόρης της πρώην βουλευτού Τασίας Χριστοδουλοπούλου.
